Dwelm kombinasie stadiger artritis gesamentlike skade

Toevoeging van die B-sel afbrekende agent rituximab (Rituxan) om metotreksaat vertraag gesamentlike skade vordering in pasiënte met rumatoïede artritis (RA), ongeag die vlak van siekte-aktiwiteit, Oostenrykse navorsers berig.

Op 1 jaar, pasiënte met `n lae siekte aktiwiteit ontvang rituximab in kombinasie met metotreksaat het `n verandering in gesamentlike skade tellings van 0,38, volgens Daniël Aletaha, MD, en kollegas van die Mediese Universiteit van Wene.

Soortgelyke veranderinge is te sien onder diegene met `n matige en hoë siekte aktiwiteit, het die navorsers berig in die Januarie Annale van die Rumatiekkoors Siektes.

In teenstelling hiermee het pasiënte wat metotreksaat alleen het meer uitgesproke veranderinge in gesamentlike skade tellings, teen `n gemiddelde van 0.40 met `n lae aktiwiteit siekte, 1.04 vir matige aktiwiteit, en 1,31 vir `n hoë aktiwiteit, verskille wat statistiese betekenisvolheid genader.

Die natuurlike geskiedenis van rumatoïede artritis behels die geleidelike aanwas van onomkeerbaar gesamentlike vernietiging, wat kan plaasvind binne `n jaar of twee van die siekte begin.

Daarbenewens, in pasiënte wat suboptimale terapie, gesamentlike skade nou spore siekte aktiwiteit en word hoofsaaklik gedryf deur gesamentlike swelling en akute fase reaktante soos C-reaktiewe proteïen (CRP).

Vorige navorsing het getoon dat-sitokien gerig biologiese terapie, veral die gebruik van agente gerig tumor nekrose faktor (TNF) en interleukin-6, kan hierdie vernietigende parallel proses afkoppelen.

"Albei TNF en IL-6 blokkers inhibeer proinflammatory sitokiene wat geglo het `n belangrike rol in die weë wat lei tot osteoclast en chondrocyte aktivering speel, die deurslaggewende bevolkings verantwoordelik vir benige en kraakbeen skade," Aletaha en kollegas geskryf.

Maar of sel-afbrekende terapie soortgelyke effekte kan hê is nie ondersoek, sodat die navorsers het `n terugwerkende ontleding van data uit die beeld verhoor, wat `n fase III verhoor vergelyk rituximab plus metotreksaat met metotreksaat alleen in pasiënte met RA wat nie gehad het, was voorheen ontvang óf agent.

Die huidige analise ingesluit 188 pasiënte op metotreksaat monoterapie en 204 ontvang metotreksaat plus rituximab.

Na `n jaar van behandeling is beduidende verskille gesien tussen die metotreksaat monoterapie en kombinasie groepe op verskeie eindpunte, insluitend tender gesamentlike tellings, pasiënt en dokter globale aanslae, pyn, CRP, eritrosiet sedimentasie tempo, siekte-aktiwiteit tellings in 28 gewrigte, en gesondheid assessering vraelys.

Wanneer die navorsers ontleed pasiënte se X-straal veranderinge met betrekking tot die siekte-aktiwiteit, het hulle min verskil tussen die twee behandeling groepe vir pasiënte met `n lae aktiwiteit siekte, met tellings verskil met slegs 0,02 punte.

Maar vir die matige en hoë siekte groepe, daar was "merkwaardige verskille", het hulle verslag gedoen.

Omdat geswelde gewrigte en CRP goed korreleer met skade siekte, het die navorsers het ook gekyk na radiografiese uitkomste volgens hierdie eindpunte.

Hulle het bevind dat met rituximab behandeling, selfs pasiënte in die hoogste tertile van geswelde gewrigte het slegs `n minimale vordering in gesamentlike skade by 1 jaar in vergelyking met diegene in die laagste tertile.

In teenstelling hiermee het pasiënte wat metotreksaat alleen in die hoogste tertile van geswelde gewrigte het aansienlik meer x-straal-veranderinge in vergelyking met diegene in die laagste tertile.

Soortgelyke resultate is gesien as pasiënte was geklassifiseer volgens vlakke van CRP by 1 jaar, met die grootste verskille weer gesien vir die hoogste vlak van CRP.

Hierdie resultate dui daarop dat B-sel uitputting met rituximab uitwerking op ontkoppeling siekte aktiwiteit van skade soortgelyk aan die voordele berig vir die TNF-inhibeerders en ander sitokiene teiken behandelings kan hê.

"Aletaha en kollegas het `n soortgelyke dissosiasie tussen kliniese en strukturele uitkomste gedemonstreer in pasiënte wat behandel is met rituximab, wat daarop dui dat die meganismes verduidelik hierdie dissosiasie is nie uniek aan anti-TNF dwelms," waargeneem Edith Villeneuve, MD, en Boulos Haraoui, MD, van die Universiteit van Montreal, in `n meegaande redaksionele.

Een van die moontlike meganismes vir die gevolge van B-sel uitputting in die voorkoming van skade is verlagings in motor antilichamen en immuun komplekse wat op sy beurt die produksie van inflammatoriese sitokiene kan beperk, het die navorsers gesê.

Beperkinge van hierdie ontleding ingesluit sy ondersoekende en terugwerkende ontwerp en die insluiting van slegs pasiënte wat nie voorheen metotreksaat ontvang het.

Bron: Drug Kombinasie Vertraag Artritis Gesamentlike Skade