Oefening en diabetes: berekening van risiko

Individue met `n relatief groot aantal genetiese faktore wat verband hou met 2-diabetes risiko tik `n kleiner beskermende effek van oefening het, `n groot cohort studie aangedui.

Die bevinding blyk uit `n ontleding van data van die deelnemers in die Aric (Aterosklerose Risiko in gemeenskappe), Yann Klimentidis, PhD, van die Universiteit van Arizona in Tucson, en kollegas berig.

Wanneer deelnemers was gestratifiseerde deur genetiese risiko (gedefinieer as die teenwoordigheid van enkele nukleotied polimorfismes [SNPs]) was daar min verskil in voorkoms pryse vir tipe nuwe aanvang 2-diabetes in dié met `n hoë versus lae vlakke van fisiese aktiwiteit.

In teenstelling hiermee het die met `n lae risiko tellings genetiese was half so geneig om te ontwikkel tipe 2-diabetes wanneer hulle fisiese aktiwiteit is aangewys as `n hoë versus lae, het die navorsers berig in Diabetologia.

"Hoewel fisiese aktiwiteit in die algemeen beskerm teen tipe 2-diabetes, ons bevindinge dui daarop dat die vlak van die fisiese aktiwiteit verleen beskerming is laer in individue (veral vroue) met `n hoër genetiese risiko vir tipe 2-diabetes of insulien weerstand," Klimentidis en kollegas geskryf.

Die vereniging het om hoofsaaklik gedryf word deur genetiese risiko vir insulienweerstand, het hulle bygevoeg. Afsonderlike ontleding van genetiese risikofaktore vir ander aspekte van tipe 2-diabetes het `n swakker of afwesig korrelasie tussen die genetiese risiko las en die beskermende effek van oefening.

VERWANTE: vetsug is nie enigste oorsaak van Tipe 2 Diabetes

Klimentidis en kollegas het op data van 8101 Aric deelnemers, almal wit, wat nie `n tipe 2-diabetes op hul eerste studie besoek (gedefinieer as `n vastende glukose vlak van minder as 124 mg / dL en geen verslag van die neem van anti-diabetiese middels) . Opvolg gemiddeld 7,8 jaar (maksimum 12 jaar), waartydens 821 deelnemers met tipe 2-diabetes gediagnoseer.

Genetiese risiko tellings vir tipe insident 2-diabetes is ontwikkel met behulp van 65 SNPs geïdentifiseer in `n vorige studie. Aparte risiko tellings is ontwikkel vir abnormale vastende glukose en vas insulien vlakke op die basis van 36 en 17 SNPs, onderskeidelik, word geïdentifiseer in `n ander analise. Die tellings is bereken as geweegde somme risiko allele, met behulp van die effekgroottes gevind in die vorige studies vir gewig doeleindes.

Resultate is aangepas vir basislyn faktore, insluitend geslag, ouderdom, liggaamsmassa-indeks, rook status, dieetvesel, en totale koolhidraatinname soos gerapporteer in kos vraelyste, en ook vir of pasiënte het normale of benadeel vastende glukose (101-124 mg / dL) by studie inskrywing.

Fisiese aktiwiteit is aangemeld by basislyn met `n vraelys te vra oor die tipe, frekwensie, en duur van aktiwiteite wat deelnemers gereeld betrokke is by. Antwoorde is dan omskep in `n "sport indeks" met waardes van 1 tot 5 in inkremente 0,25-punt.

Vir `n paar van die huidige ontledings, Klimentidis en kollegas gestratifiseerde fisiese aktiwiteit in drie kategorieë (hoog, middel, en `n lae) en het dieselfde vir genetiese risiko tellings.

In die primêre analise, het hulle gevind dat deelnemers met lae genetiese risiko tellings vir tipe insident 2 diabetes gehad werklike voorvalle van ongeveer 50, 80, en 115 per 10,000 persoon-jaar vir `n hoë, intermediêre, en `n lae fisieke aktiwiteitsvlakke, onderskeidelik.

Deelnemers met `n gemiddelde genetiese risiko tellings en `n lae fisiese aktiwiteit het `n voorkoms koers van ab0ut 180 per 10,000 persoon-jaar, terwyl dié met `n gemiddelde en hoë fisiese aktiwiteit vlakke albei voorkoms pryse van sowat 125 per 10,000 persoon-jaar.

Maar daar was byna geen verskil in tipe 2-diabetes voorkoms tussen fisiese aktiwiteit strata in die groep van die deelnemers met `n hoë risiko tellings genetiese. Voorkoms pryse het gewissel net uit oor 160-175 per 10,000 persoon-jaar tussen die aktiwiteit strata.

Klimentidis en kollegas het ook opgemerk dat die interaksie tussen genetiese risiko en fisiese aktiwiteit is gesien in die eerste plek in die vroue. Die gevaar verhouding vir interaksie was 1.59 in vroulike deelnemers maar net 1.10 in mans. Die navorsers aangebied geen spesifieke verduideliking vir die seks verskil in studie-resultate.

"In toekomstige studies, sal dit belangrik om minder subjektiewe maatstawwe van fisieke aktiwiteit te gebruik, om hierdie bevinding in `n ander groot voornemende cohort studie herhaal, om beter te verstaan ​​die seks verskil waargeneem, en om hierdie bevinding na ander ouderdom en etniese / rasse- groepe veralgemeen word , "hulle tot die gevolgtrekking gekom.