DSM-5 paneel tiptoes op hartseer, depressie

PHILADELPHIA - Dinsdag, 8 Mei, 2012 (MedPage Vandag) - Psigiaters skryf nuwe diagnostiese kriteria vir major depressie hoop `n verduidelikende nota sal kritici van `n voorstel vermurwen te laat pasiënte bedroefde `n dooie geliefde ontvang `n formele diagnose.

Omstredenheid het uitgebreek oor die vraag of die sogenaamde beroof uitsluiting val uit die definisie van `n major depressiewe episode (MDE) in invloedryke gids die Amerikaanse Psigiatriese Vereniging se die Diagnostiese en Statistiese Handleiding van geestesversteurings.

Die vierde (en huidige) uitgawe, DSM-IV, sê dat pasiënte met hartseer verwante depressiewe simptome moet nie gediagnoseer is met `n MDE binne 2 maande van `n ernstige verlies.

Hoewel `n MDE is nie self `n codeable wanorde, moet pasiënte kwalifiseer vir een formeel gediagnoseer te word met ernstige depressie.

Die APA werkgroep ontwikkeling hersiene kriteria vir depressie in die komende vyfde uitgawe, DSM-5, het voorgestel dat die verlies uitsluiting heeltemal te laat val, waarna `n Fire Storm van kritiek dat die effek sal wees om "medicalize" en / of stigmatiseer miljoene mense ervaar normaal, en tydelike, hartseer.

Net voor die jaarlikse vergadering van die APA se hier begin, die paneel onthul `n nota om ingesluit te word in DSM-5. Dit lui soos volg:

"Die normale en verwagte reaksie op `n gebeurtenis waarby aansienlike verlies (bv, beroof, finansiële ondergang, `n natuurramp), insluitend `n gevoel van intense hartseer, herkou oor die verlies, slapeloosheid, swak eetlus en gewigsverlies, kan `n depressiewe episode lyk. Die teenwoordigheid van simptome soos gevoelens van waardeloosheid, selfmoord idees (in teenstelling met die wil om aan te sluit `n oorlede geliefde), psigomotoriese vertraging, en ernstige aantasting van algehele funksie dui op die teenwoordigheid van `n groot depressiewe episode in bykomend tot die normale reaksie op `n beduidende verlies. "

By `n simposium hier toegewy aan DSM-5 updates, werkgroep voorsitter Jan Fawcett, besturende direkteur van die Universiteit van New Mexico, het gesê die bewoording is nie finaal nie. "Ons is steeds besig op gehamer dit uit," het hy gesê.

Maar die groep beoog om die noot ongewone prominensie te gee in die finale weergawe.

Gewoonlik, soos verduidelikings gaan in die teks gedeelte van die DSM-5 boek, het hy gesê. Die werkgroep is van voorneme om dit direk te plaas in die kontrolelys kriteria wat wat die meeste klinici gebruik in roetine praktyk, veral in primêre sorg.

Die bewoording bring die taal nader aan wat in DSM-IV, waarin `n MDE kan gediagnoseer word minder as 2 maande na `n geliefde se dood as rou-verwante depressiewe simptome "word gekenmerk deur gemerk funksionele inkorting, morbiede beheptheid met waardeloosheid, selfmoord denkbeeldvorming , psigotiese simptome, of psigomotoriese vertraging. "

Maar sedert die noot is adviserende in die natuur, nie deel van die kontrolelys behoorlike, dokters sal vry om `n MDE diagnoseer, en dus `n ernstige depressie wees, wanneer hulle glo `n pasiënt sal baat vind by behandeling.

Fawcett het gesê die werkgroep steeds van mening dat met uitsondering van onlangse verlies as `n sneller vir major depressie is nie wetenskaplik geregverdig.

Byvoorbeeld, het hy gesê, het verskeie studies het aangedui dat pryse van "chronisiteit en herhaling" van-verlies wat verband hou depressie nie beduidend verskil van dié gesien met ander vorme van depressiewe episodes.

Herinner aan vorige verklarings van lede van sy werk groep, het gesê hy het ook die paneel is bekommerd dat die verlies uitsluiting pasiënte kan blok " `n risiko vir die meeste ernstige gevolge van MDE" - soos selfmoord - van behandeling ontvang.