Program sny gebruik van beperkinge in verpleeginrigtings

Verpleeginrigtings wat deelgeneem het in `n multi, riglyn-intervensie gemaak minder gebruik van fisiese beperkinge op hul inwoners, volgens Duitse navorsers.

Van die een na ses maande na die aanvang van die program, die voorkoms van fisiese selfbeheersing gebruik het gedaal van 31,5 persent tot 22,6 persent in die intervensie groep, in vergelyking met feitlik geen verandering in `n kontrole groep (30,6 persent tot 29,1 persent), Sascha Köpke, PhD, van die Universiteit van Hamburg, en kollegas berig in die Tydskrif van die Amerikaanse Mediese Vereniging.

Maar die ingryping nie enige verskille in val, val-verwante frakture, of voorskrifte vir psychotrope medikasie tussen die twee groepe te lewer, die skrywers geskryf.

Fisiese beperkinge, soos bilaterale bed relings en gordels, sowel as vaste tafels in `n stoel, word ook gereeld gebruik in Duits verpleeginrigtings, selfs al is die Duitse wet vereis dat inwoners het die vermoë om vrylik te beweeg, het opgemerk hulle.

En `n onlangse opname het bevind dat, in die Amerikaanse, is fisiese beperkinge gebruik meer as 20 persent van die tyd in die ouetehuis inwoners met demensie.

"Die ingryping gemik om die drie hoofkomponente van die [beplande gedrag] model aan te spreek: houdings, subjektiewe norme en waargenome gedragsbeheer," verduidelik hulle. "In teenstelling met ander riglyn gebaseerde intervensies, die sentrale aanbeveling ... is fisiese beperkinge nie van toepassing wees. Die belangrikste boodskap van die riglyn en die verwante ingryping is dat dit moontlik is om te weerhou van die gebruik van beperkinge."

Die intervensie groep het opleiding vir personeel saam met ondersteunende leesstof vir verpleegsters, inwoners, familie, en wettige voogde. In die kontrole groep, hoof verpleegsters ontvang net geskrewe inligting oor die gebruik van beperkinge.

Die primêre uitkoms was die persentasie van die inwoners met ten minste een voorval van fisiese beperking op 6 maande opvolg. Sekondêre uitkomste was die aantal val en val met betrekking frakture. Ten slotte, die skrywers gekyk na die koste wat verband hou met die implementering van die intervensie.

Tussen 2009 en 2010, 36 verpleeginrigtings deelgeneem met 3771 inwoners by basislyn. Die aantal inwoners het verskil tussen meting punte sodat, in die einde, was 4449 inwoners ten minste een keer beoordeel.

Direk na die ingryping natuurlik 74,5 persent van diegene in die studie arm gesê hulle die meeste van die belangrikste boodskappe van die program se verstaan.

In terme van die sekondêre uitkomste, die skrywers berig die volgende tydens die studietydperk:

• Inwoners handhawing van een of meer val: 23.1 persent vir ingryping arm versus 26.1 persent vir beheer arm
• Inwoners handhawing van een of meer val met betrekking fraktuur: 1.4 persent teenoor 1,9 persent
• Gebruik van enige psychotrope dwelm: 54,7 vir ingryping arm versus 54 persent vir beheer arm op 6 maande

Ten slotte, die totale koste van die implementering van die intervensieprogram het by $ 36.838.

Köpke se groep het gewaarsku dat die ontleding van psychotrope dwelmgebruik is beperk tot inwoners wat in die studie by basislyn was en op 6 maande, wat hulle opgemerk `n studie beperking.

Hulle erken `n ander studie beperkings, te, insluitende die feit dat die hoof verpleegsters van beide arms bewus van die datum vir die assessering van voorkoms van afsprake so `n inligting lek aan personeel kon nie uitgesluit was. Ook, kan die 6-maand opvolg tyd te kort gewees het om `n volgehoue ​​verandering in die praktyk te bepaal.

Nietemin, `n klein post-studie opname het getoon dat die verpleegsters self-gerapporteerde `n verandering in houding teenoor fisiese beperkinge en dat hulle het ook `n verskuiwing in institusionele kultuur met betrekking tot inwoner selfbeheersing.

Ook, "die resultate van hierdie studie is waarskynlik generalizable na lande met soortgelyke wetlike en professionele omstandighede," het die skrywers tot die gevolgtrekking gekom.