Gesondheid verslaggewer byna vermoor deur voedselvergiftiging

Vrydag, 16 Augustus, 2013 (HealthDay News) - As `n gesondheids-verslaggewer, het ek baie van die stories oor voedselbesmetting gehoor en het stappe geneem om seker te maak my gesin se kos was so veilig as dit kan wees. As ek sien vriende eet halfgaar grond beesvleis, wil ek saggies berispe hulle oor die moontlike gevare van die eet van voedsel wat nie behoorlik voorberei. Vriende genoem my die "kos polisie."

Kontraktering `n voedselverwante siekte was nie iets wat jy sou verwag sou met my gebeur.

Nietemin, drie dae nadat `n barbecue met vriende by my huis, ek het wakker geword voel sieker as wat ek nog ooit gevoel het.

Ek het vreeslik sooibrand en abdominale pyn. Ek het koue sweet en `n vreemde pyn in my linker arm, saam met `n gevoel dat daar iets was verskriklik verkeerd. Dan, die diarree begin. Binne `n uur, sou ek moes meer as 10 ontlasting. Ek kon nie skud `n ongelooflike gevoel van vrees.

Toe begin ek braking, kragtig en herhaaldelik. Ek voel myself vinnig besig om gedisoriënteerd. Ek het daarin geslaag om dit terug bed toe te maak en, voor ek geslaag het, mompel "9-1-1" aan my man.

By die hospitaal, bloed toetse het getoon dat my niere en lewer het gesluit, en ek is dadelik tot die intensiewe sorgeenheid.

Ek het geweet ek was om te sterf. Niemand het gesê dit so is, maar ek kon dit voel. Later, my dokter het vir my gesê dat ek net `n 15 persent kans van daardie eerste nag oorleef het.

Die diagnose: twee versteurings veroorsaak deur `n infeksie met E. coli - hemolitiese uremiese sindroom en trombotiese trombositopeniese purpura. In bykomend tot die niere en lewerversaking, was my rooibloedselle nou die vorming van klein bloedklonte en blokkeer klein bloedvate. Dit het veroorsaak dat kneusplekke aan oor my hele liggaam te vorm. My hele regterarm was pimpel en pers, as was die helfte van my linkerarm, vanwaar hulle probeer het om die bloed van my wegneem.

Die pyn was ondraaglik. En omdat my niere is nie werk nie, is ek geswel byna onherkenbaar. Toe hulle my geweeg in die waakeenheid, het ek meer as 20 pond in vloeistof in drie dae gekry. My vingers, wat so is vervul met vloeistof wat hulle nie kan buig, het gevoel asof hulle dalk net pop soos `n ballon.

My behandeling ingesluit nierdialise en plasmapherese, `n proses wat bloed verwyder uit jou liggaam en skei die plasma van die bloed. Dan die res van die bloed is gemeng met geskenk plasma en teruggekeer na die liggaam. Alhoewel gewoonlik `n room kleur, die plasma verwyder uit my liggaam was swart, blykbaar as gevolg van al die dooie rooibloedselle. Vir byna twee weke, ek het vier tot agt uur per dag verslaaf aan-bloed suig masjiene. Ek het ook bloedoortappings.

Uiteindelik, al is, die behandeling gewerk. My bloed selle begin gewoonlik gedra, en my niere weer begin funksioneer. Na nege dae in die waakeenheid en `n verdere 10 dae in die hospitaal, het ek by die huis.

Herstel was `n lang en stadige proses. Dit het `n paar maande voor die meeste van my bloed werk normale teruggekom. Ek het talle dokters vir voortslepende probleme, wat `n pynlike, reaktiewe artritis ( `n tipe van artritis wat kan ontwikkel na `n slegte infeksie) en senuwee skade as gevolg van waar die dialise shunt is geplaas ingesluit. Die artritis volgehou vir sowat `n jaar, maar ek het nie die langtermyn nierdialise nodig, en my gesondheid in tyd na normaal teruggekeer - al is niemand finaal kan sê dat ek nie moeilikheid op die pad sal hê. Ek was dankbaar om te oorleef.

So hoe het dit alles gebeur met iemand wat so versigtig wees om seker te maak dat burgers is altyd goed gaar, met geen pienk vleis was nie. N dokter wat spesialiseer in aansteeklike siektes verduidelik dat, selfs al is die vleis was grys en kyk gaar, daar moes `n oppervlakte van die vleis wat nie `n hoë genoeg temperatuur om die bakterieë te vernietig bereik het nie.

Op die oomblik, is voedselveiligheid kenners nie dui op die noodsaaklikheid om die temperatuur van voedsel te neem om te verseker dat dit goed is gaar. Dat daar verander. So het my voorsorgmaatreëls.

Miskien nie verrassend nie, ek besit nou `n hele paar goed gebruik kos termometers. En hamburgers by my huis is nou altyd gekook tot 160 grade op die dikste deel van die vleis.