Die strewe na gladde reis met diabetes

Reis met diabetes of ander manier altyd blyk die hare op die agterkant van my nek in te samel - ten spyte van die feit dat ek selde gehad het enige ernstige ongelukke. Tog het die idee laat my altyd senuweeagtig verwag dat iets sal verkeerd gaan (Murphy se wet, reg?)

Vandag, ek is baie opgewonde om te wees op pad uit na Las Vegas vir die eerste-ooit Diabetes Unconference, saam met byna 100 vriende van die D-Community! Gegee dat dit Vrydag die 13de vir die tweede maand in `n ry, ek hoop nie een van daardie bygelowige slegte geluk realiseer ...

Sedert Indianapolis (waar ek woon) is nie `n presies `n reis middelpunt en dus nie `n direkte vlug bied, ek vlieg uit Detroit `n geruime tyd en geld te spaar. As dit is die area Ek is oorspronklik van, dit werk goed uit, want na die vyf-uur se ry uit Indy op Donderdag, ek het na die nag met my ouers in die Detroit voorstede bly, voor die opskrif na die lughawe. Dit sal dieselfde boor vroeg volgende week wees, wanneer ek terug vlieg na Detroit en dan ry huis toe.

Bygeloof en `n paar mal voorbeelde ter syde stel, reis vir my was nog nooit `n groot ding wees wanneer dit kom by my diabetes. Maar `n reis soos hierdie is altyd `n goeie aansporing om weer die "wat as ..." en die baie hulpbronne, insluitend hierdie Diabetes advokate plaas van 2013 en hierdie onlangse insulien Nasie kontrolelys. Maar die meeste van dit is gesonde verstand werklik, en ek dink die aanhoor van eerstehandse stories is die beste manier om ... reis. :)

Lughawe Sekuriteit met Diabetes

Vir die eerste keer ooit, ek gebruik te maak van die TSA Cares program wat dit moontlik maak vir my om `n Passasier Support spesialis ontmoet my by die sekuriteit kontrolepunt. Wat veronderstel is om die proses glad verloop vir mense met gestremdhede en mediese toestande. Nie dat ek nodig het die begeleiding, maar ek is nuuskierig oor die program en wil om dit te ervaar myself sodat ek kan laat ander weet of dit die moeite werd uitcheck vir hul eie reis.

Ek het die kontaknommer `n paar dae gelede, en `n vriendelike kliëntediens rep vernoem Brandon het my info, en dan verduidelik dat ek veronderstel is om `n oproep of e-pos ontvang my vertel wanneer en waar die TSA rep veronderstel is om my te ontmoet by die lughawe Detroit. As ek nie van hulle hoor, moet ek die TSA mense in te lig by die kontrolepunt dat ek hierdie voor die tyd het gereël, en hulle moet die wiele in beweging sit. Hmm, dit klink asof ek kan wag om `n bietjie meer as gewoonlik selfs ...

Tipies, kom ek `n uur of twee voor stel my vlug se aan boord en ek hou my insulien pomp en CGM op me- Ek kies uit die hele liggaam skandeerder om `n klop af te kry in plaas. Ten spyte van soms hoor van TSA dat dit OK is om te gaan deur dit met mediese toerusting, kan ek nie vertrou nie en is geneig om te gaan vir die versigtige benadering. Ek hou my pomp, CGM en meter geval met my dra-op voorrade saam, sit hulle in die bin saam met my skoene en ander items. Ek doen dra `n aantekening van my endo in my meter geval, duidelik verklaar dat ek moet toegelaat word om al my D-voorrade dra op my persoon, maar ek het nog nooit nodig gehad om aan te bied nie.

Na my pat af (wat ek nie gepla deur), waarin ek vertel my nuwe vertoning vriend waar my infusie webwerf en sensor is, hulle depper die pomp en my hande vir enige gevaarlike oorskot. Slegs een keer het ek al gesê dat daar spore van plofstowwe (!) Opgespoor op my insulien pomp ... maar ek was bewus wat kan gebeur, en die TSA was koel en ontspanne daaroor die mediese toestel gegee op die spel. Hulle korrek uitgewerk dat ek nie `n gevaar.

Hierdie week het ek verwag dat almal wat die lughawe sekuriteit roetine om pretty much dieselfde, word, behalwe daar `n mooi Passenger Support Specialist daar met my sal wees.

Ek is gelukkig in die sin dat TSA was nog altyd my met respek behandel en oorweging wanneer gaan deur die lughawe sekuriteit, en my net waarnemings is dat soms die hele proses lyk ongeorganiseerd en nie in ooreenstemming vanaf die lughawe na die lughawe. Tog, is dit altyd afgegaan sonder `n glitch, behalwe miskien dat een keer toe ek probeer om af te kies vir `n klop en TSA probeer met my te stry oor dit. Maar dit was een geïsoleerde, knorrig stel mense wat waarskynlik nie genoeg koffie so vroeg in die oggend, IMHO het.

In die lug

As ek op die vliegtuig, het ek gevind dat D tipies nie veel van my hemel ervaring impak, óf. Ja, ek weet seker te maak om `n goeie sitplek te bespreek sodat my CGM sensor nie blootgestel word aan `n paadjie waar mense of drank karre dit kon klap. En ja, ek nou volg hierdie salie advies van DOC vriend Melissa Lee oor ontkoppel my insulien pomp tydens die opstyg en landing te bel in die pype te vermy. Ek gewoonlik van plan is om my meter geval en glukose oortjies handig by die top van my sak het, in geval ek `n vinnige toegang nodig en hoef nie te ritsel deur my sak om hulle te vind.

Ek het wel `n paar ekstra infusieset en aanbod ekstras op die hand in my dra-op nie, maar al die res van my Friends voorrade en ekstra insulien, asook `n bottleof glukose oortjies, is in my-leer gegord Chaps geval binne mysuitcase. Ek probeer om dit te neem as `n dra-op wanneer moontlik, maar lyk soos die meeste van die tyd, ek vra om dit in elk geval te gaan. Iets wat ek nodig het vinnig is net daar met my, en diabetes is nie op my gedagtes meeste van die tyd tydens die reis. In plaas daarvan, Ek dra gewoonlik meer bekommerd oor my vlug tye, WiFi, en mede-passasier persoonlikhede as my D.

My Internasionale hoogtepunte en laagtepunte

Natuurlik, hierdie reis Vegas is niks in vergelyking met my onlangse besoek aan die Dominikaanse Republiek `n paar weke gelede. Wat het `n hele nuwe avontuur in D-reis wat ek nog nooit vantevore in die gesig gestaar.

Dit was my eerste-ooit internasionale reis buite aangrensende lande soos Mexiko en Kanada, en ek moes my kop kry om verskille soos die feit dat, selfs in die middel van Februarie, dit tref byna 90 grade met 90 humiditeit in die Dominikaanse Republiek oord gemeenskap van Punta Kana. So, `n groot bekommernis gaan in is om seker te maak my insulien sou nie oorverhit.

Ja, ek doen self `n Frio koel geval. Maar ek het besluit voor die tyd Ek het net nie wil ophef met wat om dit te geniet, so ek het vir `n alternatiewe: Ek het net een bottel, en bewaar dit in die hotelkamer mini-yskas.

Ek het ook net gevul my pomp reservoir elke keer sowat `n derde van die pad, so net in geval dit bederf, sou ek nog steeds die res van my skaal. Daarbenewens, terwyl deur die swembad en see, het ek dikwels links my pomp in die kamer, koue in die koel lugversorging totdat ek terugkom om korreksies aan te bring.

En omdat ek aangehad het my Dexcom G4 CGM, ek het nie die behoefte voel om massa hoeveelhede fingerstick toetse doen.

Algehele, was ek gelukkig met my tropiese bloedsuiker terwyl oorsese:

Ongelukkig, `n maagaandoening getref die laaste dag deurmekaar alles op. Ek het gesukkel om te eet of iets drink, en my BGS huiwer in die 200`s vir die meeste van daardie laaste dag en ons reis dag huis toe. Ek het besluit om my pomp huis reis, nie dra deels omdat ek wou nie die risiko van dit stadiger ons af deur internasionale lughawe sekuriteit neem, so in plaas gekies ek vir verskeie inspuitings van Humalog elke paar uur (nie `n probleem vir my persoonlik).

En dan dinge het slordig: Ek weet net ek my insulien gegryp en verpak dit in my meter geval voor die opskrif na die lughawe. Maar een of ander manier, dit verdwyn en ek ontdek net hierdie op die vliegtuig, sowat 30 minute voor vertrek (ná `n twee-uur vertraging). Lang storie kort: Ek paniekbevange as ek nie insulien vir naby aan `n volle dag gehad het nie, maar het daarin geslaag om nie in DKA gaan en het `n paar nood insulien sodra ons terug in die Verenigde State.

Die dom einde aan hierdie storie is dat ek beland om die "vermiste" meter geval toe ek by die huis kom. Die damn geval is begrawe in die onderkant van my rugsak, wegkruip onder boeke. Ek was so kwaad en gefrustreerd by myself en die situasie. Ek dink verpakking net een kruik met insulien was nie die beste idee ...

Dit was `n rowwe ervaring, maar ek oorleef. En ek het uit `n littlewiser oor die noodsaaklikheid vir die neem van Friends voorrade, en neem dit Friocase selfs as ek wou nie.

Video: TRICK OR TREAT! | HALLOWEEN 2017 | We Are The Davises

Nou, as ek kop aan Vegas vir die eerste Diabetes Unconference, ek is bly om ten minste `n verblyf in Amerika waar ek het maklike toegang tot vervanging voorrade as dit nodig is (die kamer sal vol potensiële skenkers wees!).

Ek belowe om terug te rapporteer - hou jou oog op ons Twitter voer vir updates op my ondervinding met wat TSA Cares / Passenger Support Specialist program.

So, wat van jou, DOC vriende: Enige D-reis wenke snafus jy sorg om te deel?