DVT risiko verhoog in rumatoïede artritis

Pasiënte met rumatoïede artritis is `n verhoogde risiko van veneuse embolie in bykomend tot hul goed erken risiko vir kardiovaskulêre siekte, `n kohort studie het bevind.

In vergelyking met ouderdom en geslag gekoppel kontroles, wat `n 2,8 persent 10-jaar kumulatiewe voorkoms van veneuse embolie het, die voorkoms vir pasiënte met RA was 6,7 persent, volgens Sherine E. Gabriel, MD, en kollegas van die Mayo Clinic in Rochester, Minn.

Spesifiek, die RA pasiënte het aansienlik groter kumulatiewe voorvalle van diep veneuse trombose en pulmonale embolisme, het die navorsers berig in die Januarie-uitgawe van Artritis rumatiek.

"Die primêre fokus van belangstelling in vaskulêre siekte in die studie van pasiënte met RA is op kroonslagaarsiekte, maar dit is waarskynlik dat die hele vasculatuur geraak word," waargeneem hulle.

Maar min bekend is oor noncardiac vaskulêre siekte of verwante risikofaktore in RA pasiënte, of hoe artritis medikasie kan beïnvloed risiko.

Om hierdie probleme te verken, Gabriel en kollegas ontleed data uit `n aanvang kohort van al 813 RA gevalle in olmstead County, Minn., Gediagnoseer tussen 1980 en 2007.

Die groep ingesluit 556 vroue en 257 mans wie se gemiddelde ouderdom ten tyde van die RA diagnose was 56. Twee-derdes van die pasiënte was positief vir rumatoïede faktor, en die gemiddelde duur van follow-up was byna 10 jaar.

`N subset van 464 pasiënte wat gediagnoseer tussen 1995 en 2007 is in vergelyking met wat ooreenstem kontroles vir voorkoms van vaskulêre siekte, terwyl die hele kohort is ingesluit in ontledings te kyk na siekte patrone met verloop van tyd.

`N Totaal van 58 persent van pasiënte het metotreksaat ontvang, 59 persent gekry het hydroxychloroquine, en 32 persent het `n ander toestand verander anti-rumatiese dwelm (DMARD) gebruik soos sulfasalazine.

Daarbenewens het 77 persent kortikosteroïede gebruik, 91 persent het steroïdale anti-inflammatoriese middels geneem, en 17 persent gekry het `n biologiese agent.

`N Totaal van 37 RA pasiënte het ten minste een noncardiac vaskulêre gebeurtenis ná die diagnose van RA.

Hierdie gebeure was veneuse embolie in 15, serebrovaskulêre gebeure in 11, en perifere arteriële gebeure in ses.

Drie pasiënte het beide veneuse en perifere arteriële gebeure, een gehad veneuse tromboëmboliese en serebrovaskulêre gebeure, en een het perifere arteriële en serebrovaskulêre gebeure.

Voor die RA diagnose, het daar 52 noncardiac vaskulêre gebeure, waarvan 16 was veneuse embolie was, terwyl 16 was serebrovaskulêre en 20 was perifere arteriële gebeure.

Onder beheer, was daar 25 noncardiac vaskulêre gebeure na die datum indeks en 39 voor die indeks datum.

Embolie was meer as drie keer meer geneig om in RA pasiënte as in beheer, het die navorsers bevind.

In beide pasiënte en kontroles, die risiko van veneuse embolie aansienlik gestyg gedurende die drie maande nadat `n opname in die hospitaal, maar ná aanpassing vir hospitalisasie, die verskil in risiko tussen pasiënte en beheer gebly.

In teenstelling met veneuse embolie, het die 10-jarige voorkoms vir serebrovaskulêre gebeure en perifere arteriële gebeure wat nie verskil tussen pasiënte en kontrole.

Verdere ontledings het die volgende as moontlike risikofaktore vir veneuse embolie:

• Vetsug.
• Gebruik van `n ander as metotreksaat of hydroxychloroquine DMARD.
• Blootstelling aan `n biologiese dwelm.
• Gebruik van lae-dosis aspirien.
• Onlangse onderste ledemaat artroplastiek.

Die kumulatiewe voorkoms van pulmonale embolisme toegeneem in die tydperk van 1995-2007 in vergelyking met die 1980-1994 tydperk, maar daar was geen verskille tussen die twee tydperke in die kumulatiewe voorkoms van embolie, serebrovaskulêre gebeure, of perifere arteriële gebeure.

Die bevinding dat blootstelling aan `n biologiese agent wat in hierdie groep was byna altyd `n tumor nekrose faktor (TNF) inhibitor, het voorheen in ten minste twee studies is opgemerk, alhoewel die data tot dusver terugwerkende gewees het.

Die navorsers het opgemerk dat behandeling met TNF-inhibeerders kan lei tot die inlywing van Antiphospholipid teenliggaampies, wat verband hou met hypercoagulable state.

"Verdere navorsing is nodig om die moontlike bydrae van Antiphospholipid teenliggaampies om veneuse embolie evalueer," het Gabriel en kollegas.

Beperkinge van die studie sluit in die homogene bevolking van olmstead County, die terugwerkende aard van die data, en die potensiaal vir confounding deur aanduiding.

"Pogings om te identifiseer en te behandel vaskulêre siekte in pasiënte met RA moet uitgebrei word om `n bewustheid en bestuur van die hele vaskulêre stelsel," het hulle tot die gevolgtrekking gekom.