Un-agoraphobic: my 30-jaar reis van vrees tot vryheid

Nadat ek `n groot werk verloor in Helena omdat ek nie meer die reis van minder as `n myl kan maak, ek het meer en meer aan alkohol vir verligting van paniekerig gevoelens. My toekoms lyk bleak- Ek het geen inkomste en is met behulp van my spaargeld maak huis betalings. Gelukkig het ek gekwalifiseer het vir Maatskaplike Sekerheid ongeskiktheidsinkomste, wat genoeg is om te betaal vir behuising en kos was.

My depressie toegeneem en ek uiteindelik myself gevind in naby-verlate toestand en selfs hawelose vir `n rukkie. Dit was `n skrikwekkende, ontstellende tydperk van my lewe toe die duisternis geheers. Ek is naby aan dood toe die bogenoemde Kris my familie, wat my het in behandeling en ingetoënheid genoem.

Ek onthou lê op my smal bed in die mediese vleuel van die behandeling fasiliteit daardie eerste nag, trane stort neer die kante van my gesig en in my ore. Ek was desperaat siek en uitgeput, maar so diep dankbaar dat my drink het geëindig wat ek uitgeroep het myself aan die slaap. Die behandelingsprogram vereis `n baie selfondersoek en skryf oor jou ontdekkings en praat oor hulle in groepe. Ek daresay Ek was die gelukkigste en mees deeglik self-ondersoek persoon in die hele behandeling groep wat eetversteurings en dwelmverslawing ingesluit. Ingetoënheid besig was om my `n geleentheid om uiteindelik my verlammende vrees vir reis oorkom.

Killer Angs, dan `n deurbraak

Soberheid en my behandeling program het my genoeg vertroue om in staat wees om terug te vlieg op `n pendelaar lugredery van behandeling in Billings om Helena, om die huis waar ek so naby aan die dood sal kom. Dit was vroeg in Januarie en ek voel vol vertroue en byna angs gratis, vasbeslote om my vrees vir buite reis, sê, 30 myl van my huis te bowe te kom. Ek sou `n reis beplan, maar wanneer die dag kom ek sou wees in so `n senuwee staat wat elke reis geëindig met paniekerig gevoelens.

Na meer as `n maand om te probeer bietjie reise en gebreke, het ek begin om donker gevoelens weer. Dit het gelyk of ek sou nooit slaag omdat afwagting was my doodmaak. Dit is bekend as "antisiperende angs" en is `n bekende verskynsel. Ek wou nie waag myself toets tot op die punt van `n paniek aanval, want ek deur die geskiedenis dat `n groot terugslag formidabele sou wees geweet.

Wat om te doen ... wat om te doen ....

En dan die telefoon lui!

Ek sit op `n down baadjie en skoene en gejaag tot by die straat, waar ek Kris se motordeur oopgemaak toe sy gegly tot stilstand gekom. "Goed, maar ek ry," het ek gesê. Sowat 20 myl in die 60-myl trip ek blaas deur iets, sommige versperring bestaan ​​uit miljoene baie sterk iets in my verbeelding. Ek het toe geweet dat ek was vry van paniek aanvalle en alles wat kom met hulle.

Hal Mathew is `n voormalige maatskaplike werker van Helena, Montana. Na 17 jaar van daaglikse kontak met ernstig gestremd geestelik siek volwassenes en geestelike gesondheid spesialiste, het hy afgetree het en skryf die selfhelp herstel boek Un-Agoraphobic (Conari Press).