Aggressiewe suiker beheer vertragings neuropatie

Stywe glukemiese beheer aansienlik verminder die las van diabetiese neuropatie, maar die voordele kom teen `n koste van meer ernstige hipoglukemie en is hoofsaaklik beperk tot 1 diabetes te tik, `n sistematiese oorsig het.

Pasiënte met tipe 1-diabetes het byna `n 2 persent jaarlikse vermindering in die risiko van kliniese neuropatie met aggressiewe glukose beheer. Die voordeel in pasiënte met tipe 2-diabetes was 0,58 persent per jaar en het statistiese betekenisvolheid bereik nie.

Sekondêre eindpunte bevoordeel streng beheer in tipe 1 en tipe 2-diabetes, soos gerapporteer in die Junie-uitgawe van die Cochrane Databasis van die Sistematiese Resensies.

"In totaal is die getuienis dui daarop dat meer aggressiewe behandeling van suiker vlakke te vertraag die aanvang van neuropatie in beide tipes diabetes," Brian C. Callaghan, besturende direkteur van die Universiteit van Michigan in Ann Arbor, en mede-outeurs geskryf in gevolgtrekking. "Geen ander behandelings het effektief tot op hede bewys.

"Maar die positiewe uitwerking moet gebalanseer word teen die aansienlik groter risiko van gevaarlike lae bloedsuikervlakke wat kan voorkom in beide tipes diabetes en wat kan lei tot breinskade onder andere kwessies."

Ongeveer 10 persent van pasiënte met diabetes het bewyse van neuropatie by diagnose, die verhoging van tot 40 persent tot 50 persent na 10 jaar. Verbeterde glukose beheer is die mees omvattende bestudeer benadering tot die voorkoming en hantering diabeet neuropatie en is die enigste benadering met bewese effektiwiteit, volgens agtergrondinligting die skrywers.

Maar die risiko`s en voordele van stywe glukemiese beheer is nie onder die loep geneem deur `n sistematiese oorsig van die getuienis. Die gebrek aan sulke inligting verskaf `n rasionaal vir Callaghan en kollegas aan beskikbare data te hersien en uit te voer toepaslike meta-ontledings.

`N Sistematiese oorsig van die literatuur geïdentifiseer 17 ewekansige kliniese proewe wat die vraag of stywe glukose beheer verhinder diabeet neuropatie ondersoek. Die studie het bestaan ​​uit sewe toetse beperk tot pasiënte met tipe 1-diabetes, agt wat net ingesluit tik 2 diabete, en twee wat pasiënte met óf tipe diabetes ingesluit.

Die primêre uitkoms van belang was die jaarlikse koers van ontwikkeling van kliniese neuropatie, soos gedefinieer deur `n bekragtig kliniese skaal. Sekondêre uitkomste ingesluit motoriese senuwee geleiding en kwantitatiewe vibrasie toets.

Slegs twee toetse met betrekking tot 1228 pasiënte met tipe 1-diabetes spesifiek aangespreek die primêre uitkoms. Vier studies en 6669 deelnemers met tipe 2-diabetes berig die uitkoms van belang is vir die skrywers.

Die proewe van streng beheer in tipe 1-diabetes het `n jaarlikse risiko verskil van -1,84 persent ten gunste van verbeterde strategieë van glukose beheer.

Meta-analise van die vier studies van pasiënte met tipe 2-diabetes het `n jaarlikse risiko verskil van -0,58 persent vir stywe glukose beheer en egter nie beduidend nie vertrouensintervalle. Die verskil verteenwoordig `n tendens, maar het statistiese betekenisvolheid nie bereik.

Met betrekking tot sekondêre uitkomste, wisselende getalle van proewe in tipe 1-diabetes beoordeel jaarlikse verandering in peroneale senuwee motor geleiding snelheid, mediane senuwee motor geleiding snelheid, en ulnare senuwee motor geleiding snelheid. Alle vergelykings toon beduidende verbetering in pasiënte ewekansige tot aggressiewe glukose beheer.

Ontledings van jaarlikse verandering in vibrasie drumpel in die voete gewys óf geen verskil tussen behandeling groepe of klein verskille ten gunste van intensiewe glukose beheer onder pasiënte met tipe 1-diabetes.

Ontleding van sekondêre uitkomste in pasiënte met tipe 2-diabetes het `n beduidende verbetering in mediane senuwee motor geleiding snelheid ten gunste van intensiewe beheer en egter nie beduidend verskil ten gunste van streng beheer vir `n verandering in vibrasie opsporing drumpel in die bene.

Proewe in beide tipes diabetes gewissel met betrekking tot die aard van die newe-effekte gerapporteer. Die twee grootste studies in tipe 1-diabetes het `n drieledige toename in die koers van ernstige hipoglukemie onder pasiënte ewekansige intensiewe glukose beheer. Kleiner studies toon geen verskille of egter nie beduidend verhoog in die risiko van ernstige hipoglukemie.

"Saam, die algehele bewyse ondersteun `n beduidende toename in ernstige hipoglukemie in intensiewe deelnemers," het die skrywers skryf. "In die lig van die aansienlike voordeel in nie net neuropatie uitkomste maar in ander kliniese uitkomste insluitend nefropatie en retinopatie, die risiko-voordeel-verhouding is waarskynlik nog ten gunste van behandeling."

Bevindinge met betrekking tot newe-effekte in proewe van tipe 2-diabetes is soortgelyk aan dié van die proewe wat pasiënte met tipe 1-diabetes. Die drie grootste proewe het `n drieledige hoër voorkoms van ernstige hipoglukemie onder pasiënte ewekansige intensiewe glukose beheer. Ander vorme van newe-effekte voorgekom het ook meer dikwels met stywe glukemiese beheer.

"In teenstelling met die deelnemers met tipe 1-diabetes, die effek van intensiewe glukemiese beheer oor neuropatie is baie minder indrukwekkend," het die skrywers skryf. "Ongelukkig is die risiko van hipoglukemie is nog steeds aansienlike en moet saam met die effek op ander kliniese uitkomste in die bepaling van die risiko-voordeel-verhouding van verbeterde glukose beheer in ag geneem moet word."

Bron: Aggressiewe Sugar beheer Vertraag Neuropatie