Hoe peer ondersteuning verander lewe met diabetes

A POV van Down Under, deur Frank Sita

Ek is een van die bevoorregte paar wat by die "gediagnoseer-`n-paar-weke-voor-draai-18 klub," in terme van die lewe met tipe 1. Dit was in 2010, en ek was in die middel van `n bigtransitional verandering in my lewe: het nuutgevonde onafhanklikheid, was halfpad intomy eerste semester op universiteit, is entoesiasties werk my eerste werklike werk, anddriving om in my eerste motor. Daar was `n baie gaan op in die tyd, en wanneer dit T1 diagnose saam gekom het, weet ek nie eintlik onthou die verwerking van my die meaing van my nuwe siekte alles wat veel dadelik.

Nodeloos om te sê, hy gediagnoseer met T1D as `n jong volwassene aangebied aunique stel uitdagings.

Om mee te begin, niemand het geweet dat ek moes diabetes. Ididn`t grootword met dit, gaan nie deur die skool met dit, en dit wasn`tsimply daar vir die wêreld te sien. Ek het nie die lewe weet enige ander manier, en wentfrom carelessy eet aartappel skyfies na skool te hoef te dink oor wat theywould doen om my bloedsuiker.

Nie blootgestel word aan `n kind met diabetes, het ek nie kry om diabetes kampe of ander jeug-orientedactivities wat outomaties sal verbind my om ander mense withdiabetes ervaar. As ek redelik onafhanklik was, het ek neverknew hoe dit was om iemand my help met my daaglikse bestuur tasksat huis.

My familie was daar vir my in die begin. Hulle het duidelik by my kliniek aanstellings en sit in op diabetes onderwys sessies. Theyconstantly gerus my glas half-leë self dat diabetes nie sou stop mefrom lewe van `n relatief normale lewe. Hulle het probeer om diegene behulpsaam dinge doen athome, soos om te vra as ek nodig het om my aandete weeg voor dit het op die bord.

Ten spyte van die ondersteuning van mense rondom my, diabetes het vinnig Avery isoleer ding om te doen met. Diabetes nie normaal voel. Ek feltawkward. Ek voel anders. Meer so op `n tyd, terwyl ander my ouderdom is venturingout in die nag partytjies en drink soos daar was geen môre, terwyl Ek was by die huis sit nadat my 18de verjaarsdag partytjie eet my pad uit `n lae.

Ek het nie geweet hoe om te praat oor iets wat sounexplainable gevoel. Dit was moeilik om vrae oor hoe my getalle was sluk, whenthey natuurlik nie dat groot. Diegene `nuttig` dinge by die huis quicklybecame `n irriterende herinnering van hoe verskillende Ek was. Dit is maklik om te keepdiabetes om myself en aanvaar dat niemand anders sal verstaan.

Ek was regtig bewus van my diabetes. In sommige aspekte, wou myattitude-geteisterde tiener self tot daardie diabetes te bewys nie maak my anydifferent. Ek sou dikwels die huis verlaat sonder my bloedglukose meter. Therewere keer toe ek gevang buitekant van die huis sonder om iets te behandel anoncoming hipo. Ek voel regtig selfbewus oor gee insulien te mysandwich in die biblioteek dek by uni, dat ek sou oppak my dinge en kop te thebathroom. Ek het nog nooit, ooit, gedra my Medic Alert armband oral.

Dit isolasie nie bydra tot die beste uitkomste in terme ofmy diabetes bestuur. Ek is nie baie gemotiveerd of besig. Ten spyte van howdetermined ek was om `n greep op my bloedsuikervlakke te kry, ek kon net nie seemto kry dit reg. Wanneer diabetes het taai, dit beslis het `n baie ofemotion - en daar was geen uitlaat om daardie gevoelens te kanaliseer. Ten minste, nie een wat ek het geweet van ten tyde in daardie eerste vyf jaar.

Dit vind van die DOC

Toe in 2015, stadig begin ek `n stukkie van die vergelyking ontbloot thathad lank vermis van my diabetes bestuur vir so lank.

Ek het begin skryf myblog, Tipe 1 skryf, begin met behulp van Twitter, en ontdek `n groupcalled die Oz Diabetes Online Community (beter bekend as #OzDOC), waar weeklydiabetes-tema geselsies plaasgevind het op Dinsdag aande. Ek het deelgeneem aan my firstDiabetes blog Week, wat my verbind aan ander mense met diabetes uit oral in die wêreld.

Die Diabetes Online Community (of DOC, as die koel kinders noem dit) was `n plek waar diabetes is genormaliseer. Dit was `n plek waar mense sharedtheir laagtepunte, hul hoogtepunte, hul penne, hul pompe, hul menings en everythinginbetween.

Ek het `n ander persoon wat diabetes in my eie lewe het nie geweet, andthis gemeenskap gekoester `n gevoel van behoort.

Video: Our Miss Brooks: Accused of Professionalism / Spring Garden / Taxi Fare / Marriage by Proxy

Hierdie gemeenskap het ook `n rykdom van inligting, dinge wat ek nie noodwendig die ontvangs van my gesondheidsorg span aan te steek. Ifound myself voel meer kennis, self-gemotiveerd en vol vertroue inmanaging my toestand, eenvoudig uit `n deel van dit. Vandag, ek is baie meer ofan oop boek met my diabetes, en ek het geleer om beter maer op daardie aroundme, sowel.

Van Online te Offline Deelname

Ek het gelukkig genoeg is om gesigte `n paar DOC folk by `n fewconferences, gebeure en Meetups in my tyd blogging sit nie. Ten spyte van my sosiale media bekendheid, ek regtig is net `n gewone man uit die noordelike voorstede van Perth, en ek hoop dit is wat ander sien in my skryfwerk.

So opwindend soos `n paar van hierdie geleenthede gewees het, ek stillfeel dat ek net kan kyk op van die huis af in afguns na sommige van die ongelooflike thingsgoing op elders in die wêreld. Terwyl kinders en gesinne wat geraak word deur diabeteshere in Perth is regtig goed voorsiening gemaak vir, don`tparticularly die volwasse offers `n beroep op iemand van my ouderdom.

Vanjaar het ek gelukkig genoeg is om te werk met `n groot groep ofyoung volwassenes met diabetes hier in Perth was. Daar is `n paar briljante gedagtes inthis groep, wat `n verskeidenheid van perspektiewe en ervarings op die lewe withdiabetes om die tafel. Ons ontmoet een keer per maand en organiseer gebeure om andfulfill diegene onvervulde behoeftes van jong volwassenes met diabetes probeer. `N deel van thisgroup, en `n verbinding met `n ander soort 1s in my gemeenskap, het die meeste sinvolle ding wat ek gedoen het sedert die aanvang van die diabetes ruimte likelybeen.

Die vooruitsig van die koppeling met ander mense wat diabeteswas het aanvanklik `n baie uitdagende ding. Wat sou jy praat oor? Wat anders mightyou in gemeen het? Sal dit die moeite werd wees gaan saam, of aansluit by thechat? My tiener self sou dit nie `n tweede gedagte gegee het. Hy wil hê dat die flyer vir die diabetes gebeurtenis in die asblik bin havethrown.

Maar peer ondersteuning het uitgedraai om een ​​van die mees lonende andworthwhile dinge wat ek ervaar het as iemand met diabetes wees. Ek wens mydoctor het my daaroor vertel het oor die jare, eerder as unhelpfully remindingme dat my A1C opwaarts is kruip. Ek wens meer diabetes healthcareprofessionals omhels dit, eerder as die verskaffing van twyfelagtige lyk. Morepeople moet weet oor diabetes peer ondersteuning.

Dit is die een ding wat ek wouldhope te verander vir ander jong volwassenes met diabetes wat sal wandel in my skoene.