Out-of-control lag en trane na `n beroerte: die geheim van pseudobulbar beïnvloed

deur

Die meeste mense dink van die fisiese genesing na `n persoon `n beroerte ly. Vir my is die moeilikste deel was die emosionele deel, wat mense nie sien nie.

6 Junie 2012 begin net soos enige ander dag. Ek oorleef nog `n dag van onderrig geskiedenis hoërskool eerstejaars en gereed om huis toe te gaan was. Ek opgetel het my seun uit dagsorg en my dogter uit die bushalte. Ek was in vir nog `n nag van huiswerk, aandete, baddens en bed. Min het ek geweet dat dit wat was om te kom my lewe vir ewig sou vorm.

Skielike hoofpyn, `n sein van `n beroerte

Ek het ervaar regtig `n slegte hoofpyn by die basis van my kop sedert die vorige week. Ek het gedink niks daaroor, regtig. Ek het onlangs verloor `n ton van gewig, uitgeoefen elke dag, en kyk wat ek het geëet. Ek was in die beste vorm van my lewe. Niks kan moontlik met my gebeur, of so het ek gedink.

Nadat ons aangekom het by ons huis, het ek begin om skoon te maak uit die motor toe skielik was ek getref deur `n golf van naarheid. My linkerkant begin tingly kry en ek het begin om erg sweet. Ek het nie geweet wat daar gebeur het, maar het geweet dat iets nie reg nie. Gelukkig, my man was op pad huis toe. Toe hy daar aankom, het hy `n blik op my, het my liggaam gedaal oor die stuurwiel en my klere deurdrenk van die sweet, en het gesê dat hy my neem na die hospitaal. Ek het nie argumenteer.

Teen die tyd dat ons by die hospitaal, was ek bewegingloos. Hulle geplaas my op `n draagbaar. Ek onthou `n terugblik op my kinders, ouderdomme 4 en 6 op daardie tydstip. Ek wou vir hulle sê ek is lief vir hulle en dat alles sal okay wees. Ek het probeer om die woorde te vorm, maar my mond sou my nie laat. Ek het gesien hoe hulle as die ER personeel geklits my weg. Ek het gewonder om myself, sou ek ooit my kinders weer te sien?

Die hospitaal het `n reeks van toetse op my, terwyl ek besig was in `n dwelm-geïnduseerde koma, en tot die gevolgtrekking gekom het ek `n beroerte.

Die dokters het my familie Ek kan wees in `n "geslote in" staat vir die res van my lewe en dat ek dalk nie in staat wees om iets weer te beweeg, behalwe vir my oë.

Na `n beroerte: "Ek het gedink ek is Verloor My Mind"

Die volgende paar maande was een van die moeilikste tye van my lewe.

Ek moes aardse dinge relearn - soos stap, praat, en sluk kos behoorlik. Dit was `n voltydse werk net om tred te hou met alles. Gelukkig is ek maak verbeterings en beter elke dag.

Ek was die buitenste skil van wat ek gebruik om te wees, maar ek het nie voel dieselfde binnekant. Vir 6 maande na my beroerte, ek het gesukkel met die onvermoë om my emosies te beheer, veral huil en lag. Ek het gepraat met baie dokters en terapeute, en die meeste chalked dit tot depressie veroorsaak deur my beroerte.

Ek ly aan onbeheerbare lag en huil uitspel thatcould duur tot `n paar minute - en vir geen rede. Dit is wat my daaglikse roetine, en meer belangrik, my gesinslewe.

Ek het gedink ek verloor my kop.

Stel jou kerk toe te gaan en lag so hard aan die preek dat almal wat jy hoor en begin draai in hul sitplekke te sien wat verkeerd is. Of probeer om `n fliek met jou gesin by die teater kyk en lag soveel jy steur ander in die kamer. Of bang jou kinders met jou huil omdat hulle dink iets is regtig fout met jou. En jy het geen beheer oor enige van dit. Dit voel soos jou eie liggaam gedraai het teen julle. Ek mis baie sosiale situasies uit vrees dat hy `n episode, met die wete dat ek my familie en vriende sou in die verleentheid.

Dit vind van die oorsaak van Alarming bars van emosie

Ten slotte, nadat sensing dat hierdie iets wat verband hou met my brein was, my neuroloog gediagnoseer my onbeheerbare lag en huil as pseudobulbar beïnvloed, of PBA.

Dit het gevoel asof `n gewig het van my skouers gelig toe ek die diagnose van PBA ontvang. Ek het geleer dat PBA kan voorkom wanneer sekere neurologiese toestande, soos `n beroerte of breinbeserings, damageareas in die brein wat normale uitdrukking van emosie te beheer. Hierdie skade kan brein sein ontwrig, wat veroorsaak dat `n kortsluiting en verwek onwillekeurige episodes van huil of lag. Wetende dat daar `n rede waarom dit gebeur ten minste het my `n paar vrede.

Ek vind dat die meeste mense nie weet dat hierdie toestand bestaan ​​en dat dit behandelbaar tensy ek hulle vertel. Selfs `n paar van my dokters het nooit voorheen gehoor van dit. Dis hoekom ek voel dit is so belangrik om bewus te maak van die min bekende toestand in te samel - pseudobulbar beïnvloed.

Gelukkig, my PBA is nou onder beheer, met die hulp van my neuroloog, en ék leef nie meer in vrees van uit gaan in die openbaar.

Delanie L. Stephenson is `n motiveringspreker en advokaat vir `n beroerte bewustheid, die deel van haar storie met kerke, skole, burgerlike organisasies en beroerte ondersteuningsgroepe. Sy is die skrywer van Die stilte voor die storm: `n beroerte Survivor se Story, wat haar reis van `n beroerte slagoffer besonderhede beroerte oorlewende. Nou `n voormalige hoë-skool geskiedenis onderwyser, woon sy in Wilsons, Va., Saam met haar man, Curtis, en kinders Alex en Katie, foto bo.