Verenigde in hoop

Op die eerste van elke maand Ek my kontaklense en my lugversorging filter verander, en doen my bors self-eksamen. Ek voel nog nooit so iets ongewoon, so toe ek vir `n roetine mammogram verlede jaar op die ouderdom van 60, was ek nie bekommerd wanneer hulle vir my gesê om terug te kom en oordoen die toets. Dit het twee keer vantevore gebeur. Ek het digte borste en baie van siste, so my beelding toetse is moeilik om te lees. Maar na hierdie herhaling toets, die tegnikus verdwyn vir `n buitengewoon lang tyd. Toe hy terugkom en vir my gesê ek nodig het `n ultraklank - en dat hulle dit sou doen reg dan - ek paniekbevange. Drie weke later, is ek gediagnoseer met stadium 2 ductal infiltreer karsinoom - wat beteken ek het borskanker en dit het versprei.

Ek was nie so verbaas, want my suster Olivia het met stadium 1 borskanker gediagnoseer is in 1994, toe sy 40 was, en ek het geweet dat my risiko verhoog as ek ouer geword het. Wanneer Olivia siek geword het, nou dit was skokkend.

Ons het nie `n familiegeskiedenis van kanker, en in ons gemeenskap is dit nog taboe om daaroor te praat. Dit lyk vir my dat baie Spaanse vroue nie eens glo in mammogramme. Maar Olivia was baie oop. Nadat sy uitgevind het, het sy my dadelik. Ek is die groot sis - die oudste van agt (sewe susters en een broer) - en Olivia en ek het nog altyd naby is. `N Paar maande ná haar operasie, `n lumpektomie, sy het my gewys haar scar- Ek dink sy wou hê ek moet weet dat dit nie so skrikwekkend om borskanker het, en dat alles sal OK wees. Vir `n rukkie was dit.

Video: MIJN EERSTE Q&A! -GAAT FOUT?! Wonen in Amerika?.....

Gee en hulp vrae

Nege jaar ná diagnose Olivia se in 2003, het ek by die Suster Studie, `n groot studie fokus op potensiële omgewingsimpakte oorsake van borskanker. Ek was nog gesond dan- vroue wat aansluit kan nie kanker self het (ten tyde van die registrasie), en omdat dit `n observationele studie, het ons nie enige medisyne te neem en is nie aangesê om enige spesiale lewenstyl verandering te maak. So gou as ek dit hoor, ek wou `n deel wees - nie net as gevolg van Olivia, maar ook omdat ek wou ander Spaanse vroue aan te moedig om ontslae gekeur en daaroor te praat.

Ek dring daarop aan my ander susters aan te sluit, en oor die volgende paar jaar al, maar een van hulle het. Deur in die studie, het ek geweet ons sou wees advokate vir ander Spaanse vroue, insluitend Olivia- Ek het nooit gedink dat sy die een ondersteun my wil wees.

In 2007, toe ek gediagnoseer is met borskanker, het ek die nuus aan my man, Frank, ons dogter, Melissa, en Olivia was die volgende persoon wat ek vertel. Ek roep haar en sê: "Damn dit, meisie. Ek skryf my jou klub," en gebreek het.

Daardie aand, ek en my man het uitgegaan vir ete saam met haar en haar man. Gewoonlik was ek die een haar ondersteun, maar nou as ons almal sit huil, ek nodig het Olivia om die sterk een wees. Melissa was 37 by die tyd, maar ek was bang sy sou paniek - beide vir my en haarself in die ry - daarom het ek gevra Olivia om met haar te praat. Olivia het Melissa, "Mija [Sweetheart], moenie bekommerd wees nie. Ons het soveel vordering gemaak in die behandeling van borskanker. Alles sal op sy beurt uit fyn."

Later daardie week by `n gesin party, Ek trek my broers en susters opsy en het hulle vertel my diagnose. Ek onthou hoor `n asem van die skare en sien die geteisterde lyk op hul gesigte. Ek hoor iemand - ek weet nie wat - ".. O, my God nie weer" sê

Toe ek ontmoet met die chirurg en hy het vir my gesê dat ek `n gedeeltelike of volle mastektomie kan kies, Olivia ten volle my besluit om te gaan met `n gedeeltelike mastektomie gevolg deur chemoterapie en bestraling ondersteun. Sy gerus vir my gesê dat ek vinnig sal genees en dat dinge in plek sal val.

Voordat ek begin chemo, Olivia bedaar my vrese deur my vertel dit was nie so sleg vir haar en dit sou nie sleg wees vir my. Selfs al het sy nie haar hare verloor het nie (dit net uitgedun baie), het ek gedink ek kan nie, so ek het `n wig party. Nege of 10 van ons, meestal my familie, het na `n wig salon en probeer al die pruike. Ek het `n rooi een, wat lyk soos dit meer pret as my eie natuurlike kleur wees.

Kort nadat ek al my hare verloor, ek dra die wig na `n troue. Terwyl ons dans, Olivia gevra of die wig het my laat voel warm. Ek erken dit regtig gedoen het, so na die troue het ek besluit om dit nie te meer dra. Wanneer mense sien my kaal was hulle stom, maar Olivia sê sy het gedink dit was goed dat ek was gemaklik gaan kaal. "Jy het `n groot-vormige kop," het sy vertel. Dit het my laat voel meer selfvertroue oor rondloop haarloos, selfs wanneer vreemdelinge staar.

Life After Kanker

Nou dat twee van ons deur kanker gewees, Olivia en ek probeer om op die top van ons susters te hou. Ons eet dikwels middagete op Sondag by die huis van ons ma`s, en as dit naby die eerste van die maand, vra ons as almal se haar boobs nagegaan. Tot dusver het niemand baie bang oor die moontlikheid van `n ander een van ons om kanker te kry - ten minste nie in die voorkant van my of Olivia. Selfs al is ons nou weet dat ons familie is by `n hoër risiko, dit lyk net so ongelooflik dat die siekte meer as twee van ons sou tref.

Video: Ken je Vijand - deel 63 - De Verenigde Naties (The Fuel Project)

Ek het bekommerd wees oor die kanker terug te kom, sodat ek ondersoek my borste elke twee tot drie weke nou. Ek hoop om in staat wees om die knop voel voordat dit vertoon op `n mammogram! Maar ek het die geloof dat alles OK sal wees, veral omdat ek weet dat ek my susters om op te leun.

Video: Bijzonder huwelijk op de grens van de Verenigde Staten - RTL NIEUWS

Wanneer Olivia het kanker, Melissa het haar `n hout beeldje: `n engel van moed met uitgestrekte arms. Die Sondag voor my operasie, het ons ontbyt en Olivia verby die engel op my. Sy het gesê, "Ek is die enigste uitleen aan jou." Dan kyk sy na ons ander susters en gesê: "Nou het jy nie waag om by hierdie klub. Daar is meer as genoeg kanker in hierdie familie."

Deur Cruz Mireles, soos vertel aan Cheryl Platzman Weinstock