`Ek sal nooit veilig voel in my liggaam again`: kanker en chroniese angs

Ek het gevorderde stadium longkanker. Hoewel gediagnoseer op `n vroeër stadium (IB) meer as agt jaar gelede, het my kanker stadium IV, of terminaal is, vir die meerderheid van daardie tyd.

Die feit dat ek nog leef is iets waarvoor ek baie dankbaar is, en dat ek nooit as vanselfsprekend aanvaar. Maar my uitgebreide oorlewing kom teen `n prys: as een leser opgemerk in verwysing na hul eie diagnose, "Ek sal nooit veilig voel in hierdie liggaam weer.

Sekerlik is daar die feit dat ek moet gaan met die onaangename newe-effekte van konstante behandeling. Daarbenewens is daar is fisiese beperkinge wat my siekte. Gelukkig, baie van die simptome kan bestuur word deur ander medikasie of is van korte duur. En met vasberadenheid, selfs `n ordentlike vlak van fiksheid is nog moontlik.

Maar moeiliker om posadres is die emosionele impak van die lewe met kanker. Voorwaar, voorwaar Ek het hartseer, bang, en selfs kwaad was. Ek het ook hoopvol is, dankbaar, en vol ontsag. Maar een gemoedstoestand het `n konstante sedert die oomblik van my diagnose: Ek is angstig.

`N Nuwe studie in die joernaal Lancet, moenie foundlong termyn kanker oorlewendes nie `n verhoogde risiko van depressie, maar hulle is sowat `n kwart meer geneig om angs te ervaar.

Dit kan nie lui meer waar nie. En met daardie gevoelens van diepe angs, kom `n sekere verlies van onskuld. Vrese gekonfronteer en die moontlikheid van sterfte gekonfronteer. Ons kan weg sterker kom, maar onvermydelik ons ​​voel minder op hulle gemak.

Of die hantering van `n bekende herhaling of ondergaan monitering gedurende `n tydperk van vergifnis, is dit onmoontlik om die vrees dat kwaadaardige selle nog kan skuil vee. Daar is selfs `n term vir die angs voorafgaande skanderings: scanxiety.

Biologies, verhoogde bewustheid is `n voordeel in tye van gevaar. Maar die lewe in `n konstante toestand van spanning het `n potensieel negatiewe impak op gesondheid. En dit is `n netelige kwessie vir diegene van ons met kanker.

Dit is `n saak wat ek breedvoerig bespreek met my torakale maatskaplike werker. Ons is almal vertroud is met die konsep van post-traumatiese stres-sindroom. Ek glo dat die konstante waaksaamheid en bewustheid dat `n diagnose van kanker vergesel vatbaar `n individu na wat kon word gekenmerk as `n chroniese traumatiese stres-sindroom.

Die feit bly staan ​​dat ek nooit veilig in hierdie liggaam weer sal voel.