Ons sal kanker te klop

Op Saterdag, ek het die voorreg gehad staan ​​in die voorkant van `n paar honderd mense wat bygewoon `n Amerikaanse Kankervereniging geborg Relay for Life gebeurtenis. Na praat vir `n paar minute, dan het ek na die vaandel met drie ander oorlewendes hou en loop die skoot om die baan leiding van die groep van die oorlewendes. Wat `n ongelooflike tyd vir my. Hierdie mense is om op te gee 24 uur van hul tyd aan hul toewyding te toon om die vind van `n kuur vir kanker. As ek my verhouding met kanker verband hou, het ek besef hoe hierdie siekte my familie het verwoes en dat ek `n oomblik van oorgerustheid nie kan bekostig in die hantering van dit. My storie onthul `n familiegeskiedenis van sukkel hierdie verraderlike siekte.

Ek weet ons het saam op hierdie blog nou al vir meer as twee jaar, maar miskien `n vinnige oorsig van my storie is geregverdig. In 1986 is my pa gediagnoseer met nie-Hodgkins lymphoma- in 1988 op die ouderdom van vier, is my niggie gediagnoseer met leukemia- dan in 1992 my ma is met borskanker gediagnoseer. Ons het my pa in 1996 na 10 jaar van kwytskelding van sy siekte geëindig. My persoonlike stryd het begin toe ek in 2003 gediagnoseer is, net maande ná my ma gediagnoseer met longkanker nie verband hou met haar borskanker. Verlede maand het my man is gediagnoseer met prostaatkanker. Beide my suster en my niggie saam met myself het positief getoets vir die BRCA II genetiese mutasie. Hello! Is iemand LUISTER? Dit is tyd om my en my gesin neem af die lys. Dit het te stop! Kanker kan nie voortgaan om te werk deur middel van families in Amerika of elders.

Ek woon in `n gesin van oorlewendes. Ons wen en ons sal voortgaan om te wen. `N kuur gevind sal word in my leeftyd, dit moet wees. Ek bring hulde aan met dankbaarheid almal wat die stryd voort te sit.

-Kathy-Ellen