`Healthy` dieet beste vir ADHD kinders

Kitskos, natron, en roomys kan wees Amerikaanse kinders se gunsteling menu-items, maar hulle is ook waarskynlik die ergste vir diegene met aandag tekort-hiperaktiwiteit versteuring (ADHD), `n nuwe literatuuroorsig dui.

Volgens twee navorsers van Children`s Memorial Hospital in Chicago, `n relatief eenvoudige dieet laag in vette en hoog in volgraan, vrugte, groente en vrugte is een van die beste alternatiewe vir geneesmiddelterapie vir ADHD. Omega-3 en omega-6 vetsure aanvullings het ook getoon om te help in `n paar gekontroleerde studies, het opgemerk hulle.

Skryf aanlyn in Pediatrics, J. Gordon Millichap, MD, en Michelle M. Yee, KSNP, hersien byna 70 publikasies oor-dieet gebaseer ingrypings in ADHD, beklemtoon onlangse navorsing en gekontroleerde proewe.

Hulle het opgemerk dat `n dieet is een gestig bydraer tot ADHD dat ouers kan verander.

Een van die mees uitdagende bevindinge in die afgelope jaar het gekom van die Australiese Raine studie, wat `n voornemende cohort studie dat kinders vanaf geboorte tot die ouderdom van 14 gevolg was, Millichap en Yee aangedui.

Dit het bevind dat ontwikkeling van ADHD aansienlik is wat verband hou met die sogenaamde Westerse dieet ryk aan versadigde vette en suiker, in vergelyking met `n "gesonde" dieet van proteïene wat uit lae-vet vis en suiwelprodukte en met `n groot deel van die groente (insluitend tamaties ), vrugte, en volgraan.

Maar hul review aangedui dat gekontroleerde proewe versuim het om betekenisvolle voordele vir so `n intensiewe veranderinge as oligoantigenic, uitskakeling of toevoeging vry Feingold-tipe dieet te wys, behalwe in klein groepe verdeel. Soos dieet ook "is ingewikkeld, ontwrigtende om die huishouding, en dikwels onprakties," het hulle geskryf.

Die Feingold dieet en ander is gebaseer op die idee dat kunsmatige kleure en salisilate bydra tot ADHD, wat in die 1970`s gewild geword. Federale befonds proewe het getoon dat die meeste ADHD kinders nie beduidend verbeter het op so `n dieet, hoewel sommige kinders met opregte sensitiwiteite te bymiddels en preserveermiddels is geïdentifiseer.

Sulke kinders, het die navorsers het voorgestel, "kan baat vind by hul uitskakeling." Meer onlangse navorsing het ook aangedui dat atopiese kinders met ADHD gereageer het op `n hoogs beperkende dieet ontbreek kleurings, preserveermiddels, en sekere voedselsoorte.

Millichap en Yee bereik soortgelyke gevolgtrekkings vir sogenaamde uitskakeling dieet wat algemene allergene soos neute, suiwelprodukte, en sjokolade, asook sitrusvrugte te vermy. "Studies het gemengde menings van doeltreffendheid voorsien," het hulle gesê.

Vir beide tipes van dieet, het die navorsers het daarop gewys, " `n ouer wat om te volg [hulle] moet geduld, deursettingsvermoë en gereelde evaluering deur `n begrip dokter en dieetkundige."

In `n ander bevinding waarskynlik wenkbroue lig, indien nie hackles, Millichap en Yee die gevolgtrekking gekom dat net swak bewyse ondersteun die wydverspreide geloof dat verfynde suiker bevorder hiperaktiwiteit.

Sommige uitwerking op die brein elektriese aktiwiteit is gedokumenteer, en reaktiewe hipoglukemie volgende groot schokken van soet kosse kan rekening vir gedragsverandering gesien in sommige ADHD kinders.

Maar studies met `n skakel suiker verbruik te ADHD is ook bedreig deur metodologiese probleme. Byvoorbeeld, een verhoor het kinders suiker of placebo by ontbyt met `n hoë-koolhidraat graan, wat bygedra het tot die daaropvolgende reaksies op die suiker. Millichap en Yee aangehaal `n aparte studie wat getoon wanneer kinders eet `n proteïen maaltyd voor of gelyktydig met suiker, geen hiperaktiwiteit reaksie plaasgevind het.

Tog het die navorsers erken, het die idee dat suiker vererger ADHD so verskans dit mag nie saak of dit waar is of nie raak.

"Nee beheerde studie of dokter raad is geneig om hierdie persepsie te verander. Ouers sal voortgaan om die toelae van lekkergoed beperk vir hul hiperaktiewe kind by Halloween in die oortuiging dat dit die vlak van uitbundige aktiwiteit, `n voorbeeld van die Hawthorne effek sal bekamp. Die spesifieke tipe van terapie of dissipline mag minder belangrik as die aandag wat deur die behandeling wees, "Millichap en Yee het.

Hulle het ook hersien studies ondersoek die potensiaal rolle van sink en yster tekort in ADHD. Die gevolg is dat daar tans min aanduiding dat sodanige tekorte meer as `n klein minderheid van ADHD gevalle verduidelik. Kinders met bevestig tekortkominge moet aanvullings of toepaslike dieetaanpassings ontvang, ongeag hul ADHD status.

Hulle was meer beïndruk met die literatuur oor poli-vetsuur aanvullings, veral die Oxford-Durham studie 2005.

Video: ZEITGEIST: MOVING FORWARD | OFFICIAL RELEASE | 2011

In daardie verhoor is verskeie ADHD simptome aansienlik verbeter in kinders wat omega-3 en omega-6 vetsure aanvullings, " `n effek gedupliseer in ander ... aanvulling proewe," Millichap en Yee het.

Hulle erken dat nie alle studies die gevolg het bevestig, en onlangse studies het te veel verskillende metodes wat gebruik word om vas te gevolgtrekkings oplewer. Nietemin, hulle het aangedui dat hulle nou beveel dit aan ouers van hul pasiënte, maar nie as die enigste behandeling benadering.

"In byna alle gevalle, vir behandeling effektief bestuur moet word, medikasie is ook nodig," het hulle geskryf. "Die positiewe uitwerking van omega-3 en omega-6-aanvullings is nie duidelik gedemonstreer."

"Laerskool dieet terapie is eenvoudig, relatief goedkoop, en nog baie meer aanvaarbaar om geduldig en ouer," Millichap en Yee gesluit. "Openbare onderwys met betrekking tot `n gesonde dieet patroon en lewenstyl te voorkom of te beheer ADHD kan groter langtermyn-sukses het."

Hulle het voorgestel dat-dieet gebaseer ingrypings in ADHD is die mees geskikte vir enige van die volgende:

• Kinders ly medikasie reaksies of behandeling mislukking.
• Ouers of kinders wil dieet veranderinge probeer.
• Mineraaltekorte is duidelik.

Verder hersien deur Dorothy Caputo, MA, RN, BC-ADM, CDE