Ra en kanker: kan laer risiko biologiese middels?

Pasiënte met rumatoïede artritis (RA) wat behandel is met tumor nekrose faktor (TNF) inhibeerders het laer pryse van voorval kanker in vergelyking met diegene wat op konvensionele toestand verander anti-rumatiese middels (DMARDs), `n cohort studie in Taiwan gevind.

Die kumulatiewe voorkoms van alle kankers meer as 7 jaar, met aanpassing vir meeding sterfte, was 3,84% onder pasiënte wat anti-TNF terapie in vergelyking met 5,22% vir diegene wat op konvensionele DMARDs, volgens Yi-Ju Chen, besturende direkteur van Nasionale Yang-Ming Universiteit in Taipei, en kollegas.

En die algehele voorkoms pryse was 5,35 per 1000 pasiënt-jaar vir die anti-TNF groep in vergelyking met 7,41 per 1000 in die DMARD groep, het die navorsers aanlyn berig in Artritis Ondersoek en terapie.

Video: 3000+ Common Spanish Words with Pronunciation

"Die bekendstelling van biologiese terapie vir die bestuur van RA het kommer uitgespreek oor die risiko van kanker, veral met betrekking tot anti-TNF terapie as gevolg van die rol van TNF in tumor progressie en toesig," het hulle geskryf.

Video: Government Sponsored Child Abuse

Die bewyse vir kanker bevordering in pasiënte wat behandel is met biologiese middels het teenstrydige, met vroeër meta-ontledings dui verhoogde kort termyn risiko`s, maar `n meer onlangse meta-analise wat 63 studies vind geen toename ingesluit.

Om hierdie te verduidelik, Chen en kollegas ontleed data van die National Health Insurance Research databasis, wat byna almal van die bevolking van Taiwan, vir die jaar 1997 deur middel van 2011 sluit.

In Taiwan, pasiënte met RA geword in aanmerking kom vir biologiese behandeling indien hulle versuim om te reageer op ten minste 6 maande van behandeling met meer as twee DMARDs soos metotreksaat en hydroxychloroquine.

Biologiese middels beskikbaar in die nasionale gesondheid program was die TNF-inhibeerders adalimumab (Humira), etanercept (Enbrel), en golimumab (Simponi), en die anti-CD20 monoklonale antiliggaam rituximab (Rituxan).

Pasiënte in die biologiese groep (N = 4426) is pas met net DMARD-pasiënte (N = 17.704) deur ouderdom, geslag, duur siekte, en comorbidities.

Gemiddelde ouderdom was 54, en meer as 85% is vroue. duur gemiddelde siekte was effens meer as 9 jaar.

Video: Environmental Disaster: Natural Disasters That Affect Ecosystems

`N Totaal van 73,9% ontvang etanercept op `n sekere punt, 35,6% was adalimumab gegee, en 13.1% is behandel met rituximab- skakel agente was algemeen.

Kankergevalle ingesluit indien hulle ten minste 6 maande na die aanvang van behandeling is gediagnoseer, en is geklassifiseer as hematologische en nie-hematologische.

Gedurende die studietydperk, is 89 pasiënte wat biologiese en 486 pasiënte op konvensionele DMARDs met kanker gediagnoseer is.

Die voorkoms koers vir pasiënte wie se enigste biologiese was adalimumab was 3,63 per 1000 pasiënt-jaar, in vergelyking met 6,85 per 1000 vir diegene wie se enigste biologiese was etanercept, wat nie `n beduidende verskil was. Geen gevalle van kanker is te sien onder pasiënte wie se enigste biologiese was rituximab.

Video: Crash of Systems (feature documentary)

Na aanpassing vir verskeie potensiële confounders, insluitend die gebruik van steroïede, voor behandeling met DMARDs, duur van siekte, en comorbidities, is die risiko van kanker aansienlik verminder in biologiese gebruikers in vergelyking met DMARD-net pasiënte, volgens Chen en kollegas.

`N Skakel tussen maligniteit en chroniese inflammasie, soos gesien in onbeheerde RA, is goed erken. "Ons aanvaar dat pasiënte wat biologiese middels het meer ernstige siekte en was meer geneig om kwaadaardige siekte te ontwikkel," het die skrywers skryf.

Maar die bevinding dat dié pasiënte was minder geneig om gediagnoseer met kanker "impliseer dat die gebruik van biologiese middels verswak die siekte aktiwiteit en dan verminder die risiko van die ontwikkeling van kanker tot `n vlak wat selfs laer as in vakke neem nonbiologic DMARDs," het hulle opgemerk .

Bykomende faktore wat verband hou met `n laer risiko van kanker is met isgemiese hartsiekte, die gebruik van sekere medikasie soos statins en beta-blokkers, en duur `n lang siekte, terwyl ouer ouderdom en meer gereelde hospitalisasie is wat verband hou met `n hoër risiko.

Die negatiewe assosiasie met isgemiese hartsiekte kan reflekteer die feit dat dié pasiënte is meer geneig uit kardiovaskulêre oorsake voor die ontwikkeling van kanker te sterf, volgens die skrywers.

Die navorsers het in vergelyking risiko`s per kategorie kanker en het bevind dat die risiko`s hoër onder die DMARD groep vir beide hematologische kanker en nie-hematologische in vergelyking met die algemene bevolking was.

Risiko van enige kanker was soortgelyk vir biologiese middels in vergelyking met die algemene bevolking.

Maar die risiko van hematologische kanker was aansienlik hoër as die algemene bevolking beide vir pasiënte wat biologiese middels en ook onder diegene op DMARDs.

"Die assosiasie tussen limfoom voorkoms en gebruik van biologiese middels in RA is van groot bekommernis," het die skrywers opgemerk.

Dat kommer is uit gedra in hierdie analise, waar die gestandaardiseerde voorkoms verhoudings vir biologiese middels en DMARDs onderskeidelik was 6,13 en 2,52. Maar pasiënte met matige tot erge RA is `n verhoogde risiko vir limfoom ongeag behandeling.

Beperkinge van die studie ingesluit sy waarnemingsvermoë ontwerp, `n gebrek aan inligting oor verskeie faktore soos familiegeskiedenis van kanker, siekte erns, en lewenstyl. Daarbenewens, net twee van die vyf anti-TNF agente ingesluit.

"Nietemin, ons studie bied belangrike bewyse van die veiligheid, in terme van die risiko van kanker, van anti-TNF antagoniste in RA pasiënte," het hulle tot die gevolgtrekking gekom.