Terug op die dating mark met me

Hallo, my naam is Trevis- Ek is 40 jaar oud en `n Leeu. Ek is `n klassiek opgeleide sjef en skrywer. Ek hou van goeie wyn en goeie kos, tuinmaak, films, tyd spandeer met my vriende, en speel met my Sagte coated Ierse Wheaten Terrier met die naam Sadie. Ek het ook `n progressiewe, verlammende neurologiese siekte wat my hoede vir voltydse werk vir die afgelope vyf jaar.

Hierdie toestand laat my fisies swak, kognitief onstabiel en kan baie persoonlike simptome soos blaas en derm "kwessies" en seksuele disfunksie het. Dit het `n gemiddelde negatiewe ekonomiese impak van meer as $ 50,000 per jaar in hierdie land, kan oorgedra word geneties (met bewyse dat mense dit kan slaag op meer dikwels as vroue) en het geen bekende oorsaak of genesing

Wil jy dalk graag `n koppie koffie iewers gryp met my ???

Nie die intro ek veral graag gebruik as ek terug in die dating scene kop.

Baie mense wat lees ons plasings is in die lang termyn, toegewyde verhoudings. Verskeie van julle is gekoppel sedert voor jou diagnose. Daar is `n beduidende aantal egter wat of het deur wat ek nou probeer. Hoe het jy dit maak deur?

Ek besef dat beide vroue, met wie ek betrokke was sedert die noodlottige woorde beskryf my diagnose was met my gepraat, het geweet van my MS wanneer ons bymekaar gekom. Nou, as ek kyk na nuwe potensiële dating vennote, my simptome is nie so uiterlik voor die hand liggend. Na `n halwe dekade in hierdie stad, ek besef nou dat `n deel van my nuwe sosiale horison nie kan weet ek leef met veelvuldige sklerose. Wanneer is die tyd om te openbaar? Wanneer jy noem, ?? O ja, en by the way ?????

Een vrou wat ek is flirt met `n mooi hard sowat `n maand gelede het dit duidelik gemaak in geen onsekere terme dat MS nie gaan wees iets wat sy kon `n deel van wees. Ek het vir haar volwassenheid en takt krediet in hantering wat conversation- dit nog gesteek om dit te hoor.

Ek het afgekyk my pad met MS in die prentjie vir so lank dat dit nou my norm. Maar ek moet nou dink wat daardie pad moet lyk vir ander wat dalk wil naby aan my te wees. Dit was `n bietjie verdoem skrikwekkend vir my die eerste paar jaar, maar ek het geen werklike keuse as om te kyk en bly beweeg op die pad voor my. Die vroue, met wie ek nou kyk om `n verband, het nie om daardie pad te kies.

Wie sal?

Advies? Idees? Ervarings? Wie wil om te deel met die klas vandag?

Ek wens jou en jou gesin die beste van gesondheid.

Cheers,
Trevis