Kanker, huwelik, baba, en my hond met epilepsie

Deur Naomi Lewkowski, Spesiale na Everyday Health

Byna 10 jaar gelede, op die ouderdom van 16, het ek met die liefde van my lewe - Alex. Hy het voorgestel op 19 Julie 2005, tydens `n familie party verjaarsdag my ma se vier. Terwyl ons opgewonde om betrokke te wees, ons beplan om `n geruime tyd wag voordat trou.

Ons planne het beslis nie sluit kanker.

`N seldsame kanker Makes Me Invincible No More

Tydens `n roetine check-up, my ginekoloog het `n knop onder die middellyf, en ek is gediagnoseer met `n seldsame sagte weefsel sarkoom wat net ontdek het in ongeveer 20 ander pasiënte in die wêreld. Terwyl die nuus was skokkend vir my familie, ek voel net afgestomp. As `n tiener het ek gedink ek was onoorwinlike, en het nie geglo ek kon sterf.

Video: De zitzak handleiding van Terapy voor Baloo - beanbag userguide Terapy Baloo

Video: 1982-0711 Kundalini from Anahata to Sahastrara, Public Program, CC, DP

Tussen Augustus en November 2005 my gewas het van die grootte van `n ertjie om die grootte van `n gholfbal. Na aanleiding van `n ses-uur operasie om die gewas te verwyder, ek begin die eerste van agt rondes van chemoterapie. Ek het my hare rondom Kersfees, en tydens die vierde ronde van chemoterapie het ek begin om die gebruik van my bene verloor en is in `n rolstoel. Wanneer die ry om die behandeling sentrum het te rof, my ouers - wat die versorging van `n oupa wat ook kanker gehad het jongleren en omgee vir my jonger suster -temporarily verskuif ons na `n woonstel in die buurt.

Chemo, bestraling, en terugslae

In Desember het my onkoloë die nuus aan my ma en verloofde: Hulle was nie seker of die chemoterapie besig was, was daar `n moontlikheid wat ek dalk nooit weer kan loop, en ek sou waarskynlik nie in staat wees om kinders van my eie het. Met wat `n gewig op my gedagtes, in Januarie het ek bestraling. Ongelukkig het ek `n slegte reaksie met die bestraling wat veroorsaak my wit bloedtelling te daal tot nul. Ek weet nie veel van die hartverskeurende ervaring onthou, alhoewel ek gesê ek was in en uit van die bewussyn vir `n week, terwyl ek gesukkel `n slegte bloed infeksie en `n 104 graad koors.

Goeie nuus uiteindelik gekom in Maart 2006. Die bestraling gewerk het, en ek is amptelik verklaar te wees in remissie. Skielik begin my verloofde en ek vir die vooruitsig van `n troue met `n nuwe uitkyk te ondersoek - een van hoop vir die toekoms. Privaat, was ek vasbeslote dat ek myself sal loop in die paadjie af op my troudag en begin om te werk aan daardie doelwit.

Binne `n paar maande, en na intense rehabilitasie, was ek nog onbeholpe maar het daarin geslaag om kort afstande te loop sonder die hulp van `n stapper of stoel. Op 9 Julie 2006, byna `n jaar na die datum van ons betrokkenheid, en byna `n jaar nadat my aanvanklike diagnose, ek het in die paadjie af met die hulp van my pa te Alex trou.

`N Ambulans Word` Mamma se motor `

Getroude lewe was wonderlik, veral wanneer, op Oukersaand 2007, het ons geleer dat ons ouers sou word. Na een keer vertel ek dalk nooit `n ma te wees, was ons heeltemal opgewonde. Die dag van my seun Luke se geboorte was een van die beste dae van my lewe. (Dis Lukas en Alex met my in die prentjie.)

Kort daarna, maar ek ervaar wat ek geglo het `n intense paniek aanval. Ek chalked dit tot `n gebrek aan slaap of die spanning van `n nuwe ouer. Die "aanvalle" het vir weke tot my onkoloog, vrees vir `n breingewas, aanbeveel van `n elektriese (EEG) om my breingolwe monitor. Ek het `n beslaglegging tydens die EEG en `n diagnose gemaak is: epilepsie. Die besef dat ek siek was weer was verwoestend.

Skielik bevind ek myself gaan uit oplettend, aktiewe verblyf-at-home-ma wat net kanker oorwin het om nie in staat is om te sorg vir, of selfs alleen met my baba seun. Terwyl die meeste mense met epilepsie sal beheer van hul aanvalle met medikasie te kry, was ek onder die ongeveer een-derde van pasiënte met dwelm-weerstandige epilepsie. My aanvalle is twee keer per dag plaasvind en medikasie het nie gehelp nie. Trouens, die aanvalle, wat dikwels vereis noodreaksie, was so gereeld dat as my seun begin om te praat, word geïdentifiseer hy verbygaan ambulanse as "motor mamma se." My familie is gedwing om `n ronde-die-klok versorger huur vir beide myself en my seun.

Goliath en ek Face Epilepsie Saam

Een middag terwyl jy `n gesondheid nuus program, sien ek `n segment van `n vrou wat `n soortgelyke storie moes myne, en uiteindelik in staat was om haar aanvalle te bestuur met `n pasaangeër-agtige toestel. Ek het geleer dat ek `n kandidaat vir die behandeling, genoem vagus stimulasie (VNS) terapie, waarin `n klein generatoris onder die vel ingeplant in die linker bors en lewer ligte elektriese impulse na die brein via die vagus senuwee in die nek.

Ek was 21 toe ek die VNS terapie implantin 2010, en die resultate was lewensveranderend. Vandag is ek die ma van `n aktiewe 5-jarige seun, en `n oefening entoesias geword, hardloop 5Ks en gretig deel te neem in Tae Kwon Do. Ek het ook `n diens hond met die naam van Goliat (foto by by my laat agterbly), wat is my "regterhand man." Ons band is ongelooflik en ons ondersteun mekaar meedoënloos, ten spyte van die feit dat Goliat woon ook met epilepsie.

Alhoewel ek nog so af en toe beslaglegging, ek is dankbaar. Na die oorwinning van beide kanker en die uitdagings van `n lewe met epilepsie, ek voel baie gelukkig om te leef en ek skryf `n inspirerende boek oor my ervarings. Ek dikwels deel my storie met plaaslike kerke, en hoop om eendag skool toe gaan om `n motiveringspreker geword.

Naomi Lewkowski is `n kankeroorlewende wat woon in San Antonio, Texas, met haar man en seun.