Die emosies van psoriase

Die ander dag het ek gevoel uiters angstig (byna paniekbevange) oor my vel. Ek het net opgehou om siklosporien, my rotsvaste psoriase suppressor vir vyf jaar. Ek obsessie oor wanneer (Nie as) my psoriase sou uitbreek. Daarbenewens het die groot abses wat op my been ontwikkel het nogal aangesteek en sensitief raak. Drie dae van antibiotika gebruik gelyk nutteloos op die abses en ander infeksies te breek uit op my vel te wees. Het ek veelvuldig die antibiotika om die punt dat dit effektief is nie meer? In `n onlangse toets het getoon dat ek reeds een antibiotika om staph infeksies te behandel deur oorbenutting verloor het. Daardie dag het ek nie voel soos ek kon goed funksioneer as gevolg van die emosionele drama Ek ondervind met my vel.

Vrees, angs, frustrasie, wanhoop, woede, bedanking, verleentheid, afwagting, hoop-wat psoriatiese het nie ervaar die volle spektrum van emosies? En tog, want psoriase is `n chroniese toestand vir baie van ons (my laaste vergifnis was sewe jaar gelede en duur ongeveer drie weke), is dit maklik om die band van al daardie emosies. Naas, ek vind my geliefdes sal eendag moeg hulself van die chroniese aard van my emosies. Ek het regtig wonder of hulle net op sal gevoer word met my voor te lank.

Ons het waarskynlik gehoor dat emosionele gesondheid betaal `n sleutelrol in hoe goed ons die siekte kan beheer, en miskien selfs `n speler in sy erns. As dit waar is, dan is dit maak net sin dat psoriatics moet leer om hul emosies uit te druk in `n gesonde manier. Wentel in woede en depressie vir weke nie kry my te ver (Ek het daar voor), maar die uitdrukking van frustrasie in `n ondoeltreffende behandeling of wanhoop in die daaglikse roetine kan `n goeie release bewys.

Ek kan my eie grootste vyand. Soms, ek vang myself te dink dat ek nie moet voel wat ek voel. Byvoorbeeld, wanneer ek voel bitter Ek vertel myself dat ten minste psoriase is nie dodelik soos `n kanker. Of, as ek angstig, ek dink dat stres meer psoriase kan veroorsaak, so ek nie angstig moet voel. Die feit is, ek kan nie beheer wanneer ek voel bitter of angstig-Ek kan net dit te hanteer as ek voel dit. En nie te erken dié emosies is `n swak reaksie. Ek eindig net slegter voel wanneer ek probeer om daardie gevoelens te ignoreer. Nou ek probeer om te monitor hoe ek praat met myself, sodat ek nie `n reeds moeilike situasie vererger.

Ek is nie `n berader of terapeut, so ek sal jou verwys na een as jy oorweldig met jou emosionele gesondheid is. As jy godsdienstige of geestelike is, kan jy om te praat of te bid met lede van jou kerk. Ek het `n pastoor ek om te praat oor my stryd, sowel as `n paar goeie vriende. Natuurlik my vrou loop deur die wel en wee my as well. Wat emosionele ondersteuning gaan `n lang pad in die gesig staar wat nie net `n fisiese siekte, maar ook een met `n groot sielkundige impak.

Ek is bly ons het hierdie aanlyn-gemeenskap as `n forum aan te sluit, deel idees, en mekaar ondersteun. Ek meeste geraak deur die kommentaar wat dui hoe lesers nie alleen voel nie, maar voel verbind tot ander psoriatics en my. Ek het gevoel dieselfde manier voor ek begin skryf en het geweldig myself bevoordeel.

So, hoe doen jy met jou psoriase? Hoe kan jy die emosies wat saam met kinders psoriase te bestuur?