Antidepressante ok met dwelms vir ander gemeenskaplike euwels

Pasiënte met ernstige depressie kan veilig en doeltreffend behandel word met anti-depressante selfs al het hulle verskeie comorbide mediese toestande, ontleding van `n nuwe verhoor bevind.

Daar was geen verskille in tariewe van vergifnis by 28 weke onder pasiënte met depressie en geen comorbidities, en diegene met drie of meer toestande soos hoë bloeddruk, diabetes, en artritis, volgens David W. Morris, PhD, van die Universiteit van Texas Suidwes mediese Sentrum in Dallas, en kollegas.

Daarbenewens is geen verskille gesien in werk en sosiale funksionering of newe-effek las ná ses maande van behandeling, het die navorsers aanlyn berig in die Annale van Huisartskunde.

Vorige studies het voorgestel dat die teenwoordigheid van comorbide mediese toestande kan inmeng met die behandeling van depressie, en dat pasiënte met mediese siektes nie voldoende kan reageer op antidepressante.

Om hierdie bekommernisse meer volledig te ondersoek, Morris en kollegas ontleed data uit `n studie, wat bekend staan ​​as comed, wat uitkomste met verskillende kombinasies van antidepressante en persoonlike dosistitrasie vergelyking.

Die spesifieke regimens was soos volg:

• Monoterapie met die selektiewe serotonien heropname inhibeerder (SSRI) Escitalopram (Lexapro) begin by dosisse van 10 mg / dag met eskalasie as geduld tot `n maksimum van 20 mg / dag.
• Escitalopram plus die dopamien-norepinefrien modulator Bupropion (Wellbutrin) begin met 150 mg / dag en getitreer tot `n maksimum van 400 mg / dag.
• Gebruik van die serotonien-norepinefrien heropname inhibeerder Venlafaxine (Effexor) vanaf 37,5 mg / dag met `n maksimum van 300 mg / dag, plus die tetrasiklies agent Mirtazapine (Remeron) in dosisse wat wissel van 15 mg tot 45 mg / dag.

Van die 665 pasiënte wat ingeskryf is in die studie, 11,9 persent het drie of meer comorbide mediese toestande, 14,8 persent het twee, 23.8 het een, en 49,5 persent het geen.

Basislyn verskille ingesluit `n groter frekwensie van drie of meer comorbidities in Afro-Amerikaanse pasiënte, verhoogde frekwensie van verskeie toestande met ouderdom, minder comorbidities in pasiënte met `n hoër opvoedkundige prestasie, en meer algemeen behandeling in primêre sorg, eerder as psigiatriese instellings, vir diegene met verskeie voorwaardes.

Pasiënte met drie of meer comorbidities was ook meer geneig om chroniese major depressie het, wat beteken dat die simptome teenwoordig vir ten minste twee jaar was.

Op week 12, pasiënte met drie of meer comorbidities het laer vlakke van sosiale en beroepsfunksionering, `n verskil wat nie meer beduidende by week 28 was.

Geen ander verskille is te sien op óf weke 12 of 28 in simptoom erns, frekwensie of erns van nadelige gevolge, of funksioneer in diegene met verskeie gelyktydige siektes.

Daar was ook geen verskille tussen monoterapie en kombinasieterapie in tariewe van vergifnis of newe-effek las op week 28.

Die "byna totale gebrek aan statistiese verskille in uitkoms maatreëls" tussen pasiënte met en sonder comorbidities dui daarop dat antidepressant behandeling is effektief en veilig, selfs vir pasiënte met ernstige fisiese kwale, na gelang van die navorsers.

Die bevinding dat `n groter aantal mediese toestande wat verband hou met chroniese depressie dui daarop dat `n las van fisiese siekte kan bydra tot `n hoër psigiatriese las, volgens die navorsers.

Daarbenewens het die studie het bevind geen verskil in doeltreffendheid of veiligheid vir kombinasieterapie wanneer dit vergelyk word met monoterapie, ten spyte van die hoër las van psigiatriese siekte.

"As behandeling riglyne vir pasiënte met algemene mediese toestande en jarelange of herhalende depressie ontbreek, kan die beste kliniese besluitneming wees om behandeling te begin met SSRI monoterapie gegee `n a priori evaluering van voorspel verenigbaarheid met gepaardgaande medikasie, en dan voort te gaan na `n verhoor van `n kombinasie medikasie as wat nodig is, "Morris en kollegas geskryf.

Beperkinge van die studie sluit in die self-verslag van mediese comorbidities, `n gebrek aan verblinding onder behandeling dokters en navorsers, en die uitsluiting van pasiënte met `n ernstige of onstabiel mediese toestande.

In `n redaksionele begeleiding van die studie, Elizabeth A. Bayliss, MD, van Kaiser Permanente in Denver, het opgemerk dat die huidige struktuur vir vergoeding is afgelei van `n siekte-spesifieke perspektief, wat kan verskuif met `n groter klem op pasiënt-gesentreerde sorg.

"Met hierdie verskuiwing, kan dit nie net medies korrek, maar ook finansieel haalbaar te implementeer doeltreffende geïntegreerde en multi-dimensionele sorg bestuur vir persone met depressie en ander chroniese mediese toestande word," Bayliss voorspel.